Off Beat

బండి నడవాలంటే పెట్రోల్ కావాలని మనందరికీ తెలిసిందే. కానీ, మనం కార్స్ కి అయితే డీజిల్ కొట్టించుకుంటాం.. అయితే బండి కి మాత్రం పెట్రోల్ నే కొట్టిస్తాం. ఇలా ఎందుకు చేస్తాం? డీజిల్ కొట్టిస్తే బండి నడవదా? మోటార్ బైక్స్ లో డీజిల్ ఇంజిన్ ఉండదు కాబట్టి పెట్రోల్ పోస్తేనే నడుస్తుంది. ఇలా ఎందుకు చేస్తారు..? మోటార్ బైక్స్ లో డీజిల్ ఇంజిన్ ను ఎందుకు ఉపయోగించరు అన్న అనుమానం మీకెప్పుడైనా వచ్చిందా..?

అయితే, ఆన్సర్ కోసం ఈ ఆర్టికల్ చదివేయండి. సాధారణం గానే పెట్రోల్ ఖరీదెక్కువ. డీజిల్ కంటే కూడా పెట్రోల్ కాస్ట్ ఎక్కువ ఉంటుంది. చాలా దేశాల్లో డీజిల్ కంటే పెట్రోల్ ఖరీదు ఎక్కువ ఉంటుంది. కానీ బైక్ లు మాత్రం డీజిల్ తో నడవవు. అదే డీజిల్ తో నడిస్తే, మనకి డబ్బులు సేవ్ అవుతాయి కదా అనిపిస్తుంది. ఇండియా లో డీజిల్ ఇంజిన్ తో నడిచే బైక్ లు ఉన్నప్పటికీ.. అవి పెట్రోల్ బైక్ లు ఉన్న రేంజ్ లో లేవు. ఉదాహరణకి.. డీజిల్ ఇంజిన్ తో నడిచే బైక్ రాయల్ ఎన్ ఫీల్డ్. చాల మందికి ఈ బైక్ ఒక కల. కానీ అన్ని బైక్ లకు ఇలాంటి ఇంజిన్ మైంటైన్ చేయడం సాధ్యం కాదు. దానికి కారణం ఏమిటంటే..

1. డీజిల్ ఇంజిన్ కంప్రెషన్ రేషియో 24: 1 గా ఉంది, ఇది పెట్రోల్ ఇంజన్ కంప్రెషన్ రేషియో 11: 1 కంటే ఎక్కువ. ఈ అధిక కంప్రెషన్ రేషియో ని మైంటైన్ చేయాలంటే డీజిల్ ఇంజిన్ పెద్దదిగా మరియు హెవీ మెటల్‌తో ఉండాలి. అందుకే డీజిల్ ఇంజన్ పెట్రోల్ ఇంజన్ కంటే భారీగా ఉంటుంది మరియు మోటారుసైకిల్ వంటి చిన్న వాహనానికి ఇది సరిపోదు.

2. అధిక కంప్రెషన్ రేషియో కారణంగా, డీజిల్ ఇంజన్ పెట్రోల్ ఇంజిన్‌తో పోలిస్తే ఎక్కువ కంపనం మరియు శబ్దాన్ని ఉత్పత్తి చేస్తుంది. తేలికపాటి వాహనం ఈ అధిక వైబ్రేషన్ మరియు శబ్దాన్ని తట్టుకోవడం సాధ్యం కాదు. అందుకే మోటారుసైకిల్‌లో డీజిల్ ఇంజన్లు ఉపయోగించబడవు.

3. అధిక కంప్రెషన్ రేషియో మరియు భారీ ఇంజిన్ కారణంగా, డీజిల్ ఇంజిన్ యొక్క ప్రారంభ ధర పెట్రోల్ ఇంజిన్ కంటే ఎక్కువ. మరియు ఈ ప్రారంభ ధర వ్యత్యాసం సుమారు 50,000 రూపాయలు. కేవలం ఇంజిన్ కోసమే చిన్న వాహనాలకు ఇంత ఖర్చు పెట్టరు.

4. పెట్రోల్ ఇంజిన్‌తో పోలిస్తే డీజిల్ ఇంజన్ గాలన్‌కు సుమారు 13% ఎక్కువ కార్బన్-డి-ఆక్సైడ్‌ను ఉత్పత్తి చేస్తుంది. కనుక ఇది పెట్రోల్ ఇంజన్ కంటే ఎక్కువ కాలుష్యాన్ని కలిగిస్తుంది మరియు పర్యావరణానికి ఉపయోగించడం మంచిది కాదు.

5. డీజిల్ ఇంజిన్ అధిక ప్రెజర్ తో పనిచేస్తుంది, కాబట్టి డీజిల్ ఇంజిన్ కు ఎక్కువ టియర్ ఆయిల్ అవసరం అవుతుంది. ఈ టియర్ ఆయిల్ మార్పు ప్రతి 5,000 కిలోమీటర్ వద్ద తరచుగా అవసరం అవుతూ ఉంటుంది. అదే పెట్రోల్ ఇంజిన్స్ లో 10,000 కిలోమీటర్లకు ఒకసారి అవసరం అవుతుంది.

6. డీజిల్ ఇంజన్ పెట్రోల్ ఇంజన్ కంటే ఎక్కువ టార్క్ కాని తక్కువ ఆర్‌పిఎమ్‌ను ఉత్పత్తి చేస్తుంది. కాబట్టి మనం బైక్ పై ఎక్కువ వేగం గా వెళ్ళాలి అనుకుంటే ఇది సాధ్య పడదు.

7. పెట్రోల్‌తో పోలిస్తే డీజిల్‌కు గాలన్‌కు అధిక శక్తి ఉంటుంది. డీజిల్ కాలిపోయినప్పుడు, ఇది పెద్ద మొత్తంలో వేడిని ఉత్పత్తి చేస్తుంది, ఇది సిలిండర్ యొక్క గోడలను మరియు ఇంజిన్ యొక్క ఇతర భాగాలను నాశనం చేస్తుంది. కాబట్టి ఈ వేడిని తగ్గించడానికి, మనకు ఎక్కువ ఉపరితల వైశాల్యం మరియు సరైన శీతలీకరణ వ్యవస్థ అవసరం. ఈ ఎక్కువ ఉపరితల వైశాల్యం కోసం, ఇంజన్లను పెద్దవి గా డిజైన్ చేయాల్సి ఉంటుంది.

8. డీజిల్ ఇంజిన్ సిలిండర్‌లోకి ఎక్కువ గాలిని సరఫరా చేయడానికి టర్బోచార్జర్ లేదా సూపర్ఛార్జర్‌ను ఉపయోగిస్తుంది, దీని వలన ఇంజిన్ సైజు పెరగడం తో పాటు ధర కూడా పెరుగుతుంది.

9. డీజిల్ ఇంజిన్లలో, ఇంజెక్టర్ టెక్నాలజీని దహన చాంబర్‌లోకి ఇంధనాన్ని ఇంజెక్ట్ చేయడానికి ఉపయోగిస్తారు, ఇది పెట్రోల్ ఇంజిన్ యొక్క స్పార్క్ ప్లగ్ టెక్నాలజీ కంటే ఖరీదైనది.

10. పెట్రోల్ ఇంజిన్‌తో పోలిస్తే డీజిల్ ఇంజిన్ చాలా పెద్దది మరియు ఇది ఇంజిన్‌ను స్టార్ట్ చేయడానికి అధిక శక్తిని ప్రారంభించే మోటారును ఉపయోగిస్తుంది. ఇటువంటి టెక్నాలజీ మోటర్ బైక్స్ కు సరైనది కాదు. అందుకే డీజిల్ ఇంజిన్స్ ను మోటార్ బైక్స్ లో ఉపయోగించరు.

https://mechanicalsphere.blogspot.com/2018/03/check-out-why-diesel-engines-are-not_10.html?fbclid=IwAR0FKYf6Y0AW9ZUGWv751pxC7UKdnTc5HAsYE7WnVwNFLAntEY8Nkwr8Jk4&m=1

ఆదివాసీ తెగల్లో సాధారణం గా నే విచిత్రమైన సంప్రదాయాలు ఉంటాయి. మన సంప్రదాయాలతో పోలిస్తే.. ఇవి చాలా భిన్నం గా ఉంటాయి. గిరిజన తెగల్లో ఉండే భిన్న భిన్న తెగలకు భిన్న సంప్రదాయాలు ఉంటాయి. అలానే టోడ అనే గిరిజన తెగ కు కూడా చాలా వింత సంప్రదాయాలు ఉన్నాయి. అందులో ఒక వింత ఆచారం ఏమిటంటే.. వీరు పెళ్లి చేసుకోవాలంటే ముందు ప్రెగ్నంట్ అవ్వాలి. వింత గా అనిపిస్తోంది కదా..

వీరు తమిళనాడు లోని నీలరిగిరి అడవుల వద్ద ఉంటారు. ఊటీకి సమీపం లో ఉండే ఉదగమండలం అడవుల్లో వీరు ఉంటూ ఉంటారు. వీరు ఓ అబ్బాయికి, అమ్మాయికి పెళ్లి నిశ్చయం చేస్తే.. ఏ వేడుక, సంబరాలు లేకుండా నామ మాత్రం గా పెళ్లి చేస్తారు. ఈ నామ మాత్రపు పెళ్లి ని వారు పెళ్లి గా భావించారు. అబ్బాయిని, అమ్మాయిని ఏకాంతం గా వదిలేస్తారు. ఈ సమయం లో పెళ్లి కూతురు పెళ్లి కొడుకు తో గడిపిన తరువాత పుట్టింటికి వెళ్ళిపోతుంది. ఆ అమ్మాయి గర్భవతి అయితేనే.. దీనిని పెళ్లి గా జమకట్టి వేడుకలతో.. ఆమె ను అతనికి భార్య ను చేస్తారు.

ఒకవేళ, గర్భం రాకపోతే.. ఆమెను దూరం చేస్తారు. అతని వద్దకు మరో ఇద్దరు అమ్మాయిలను పంపుతారు. వారికి కూడా గర్భం రాకపోతే.. అతను ఇక జీవితాంతం పెళ్లి చేసుకోకుండా గడపాల్సిందే. పెళ్లి కూతురుకు గర్భం వచ్చిన తరువాత కూడా కొన్ని షరతులు ఉంటాయట. ఆ అమ్మాయి కి ఏడవ నెల వచ్చిన తరువాత సదరు వ్యక్తి అడవికి వెళ్లి చెట్టు కాండం తో విల్లుని, బాణాన్ని చేయాల్సి ఉంటుంది. అవి ఆ అమ్మాయికి నచ్చితేనే అతని వద్దకు భార్య గా వస్తుంది.

ఆ అమ్మాయికి నచ్చితే, ఊరంతా బాణం, విల్లు వేడుకను జరుపుతారు. ఇవి ఓ రేంజ్ లో జరుగుతాయి. ఈ వేడుకలకు విదేశీయులు కూడా హాజరు అవుతుంటారట. బయటి ప్రపంచం నాగరికత పేరుతొ దూసుకెళ్తుంటే.. వీరు మాత్రం బయటి ప్రపంచం కంటే.. తమ సంప్రదాయాలకు విలువిస్తూ బతుకుతున్నారు.

ఛత్రపతి శివాజీ మహారాష్ట్ర యోధుడన్న సంగతి మనందరికి తెలిసిందే. మొఘలుల పాలనను తరిమికొట్టి, స్వతంత్రత కోసం పోరాడిన మరాఠా యోధుడు ఛత్రపతి శివాజీ. శివాజీ కి ఆంధ్ర ప్రదేశ్ లోని శ్రీశైల పుణ్య క్షేత్రం తో ఎనలేని అనుబంధముందన్న సంగతి మనలో చాలా మందికి తెలియదు. శ్రీశైల భ్రమరాంబికా దేవి ఛత్రపతి శివాజీ కి ఖడ్గాన్ని బహుకరించిందని చెబుతుంటారు. దీని వెనుక అసలు కథ ఏంటో ఇప్పుడు చూద్దాం.

1677 వ సంవత్సర కాలం నాటి సంగతి ఇది. మరాఠా యోధుడు ఛత్రపతి శివాజీ కి, ఆరోజున గోల్కొండ సుల్తాన్ గా ఉన్న అబుల్ హ‌స‌న్ కుతుబ్ షా కు సాన్నిహిత్యం ఉండేది. ఆ క్రమం లో ఛత్రపతి శివాజీ కూడా గోల్కొండ కోటకు రాకపోకలు సాగిస్తూ ఉండేవారు. ఈ సమయం లోనే ఓ సారి శివాజీ శ్రీశైలాన్ని కూడా దర్శించారట. సుల్తాన్ ఆస్థానం లో మంత్రులైన అక్కన్న, మాదన్న లు కూడా శివాజీ వెంట ఉండి దర్శనం చేయించి పర్యటన పూర్తయ్యే వరకు తోడు ఉండేవారట.

ఓ సారి ఛత్రపతి శివాజీ భ్రమరాంబిక ఆలయం వద్ద ఉన్న సమయం లో దేవిని చూస్తూ.. అక్కడే ఆత్మార్పణం చేసుకోవాలని భావించాడని చెబుతుంటారు. ఆ సమయం లోనే, ఆ దేవి ప్రత్యక్షమైందని, శివాజీ కి ఖడ్గాన్ని బహుమానం గా ఇచ్చిందని చెబుతుంటారు. ఈ ఖడ్గాన్ని ధరించమని, యుద్ధం లో వెనుతిరిగి చూడవని ఆ దేవి వరమిస్తుంది. నాటినుంచి, స్వతహాగా వీరుడైన ఛత్రపతి శివాజీ మరిన్ని విజయాలను అందుకున్నాడు. ఏ యుద్ధం చేసినా.. అందులో గెలుపు శివాజీదే అయ్యేది. శ్రీశైలం లో కూడా భ్రమరాంబిక దేవి శివాజీ కి ఖడ్గాన్ని బహుకరిస్తున్నట్లు ఓ విగ్రహం కూడా చెక్కబడి ఉంది.

మనం ఏదైనా బస్సు లేదా ట్రైన్ ఎక్కినప్పుడు బయట పరిసరాలను గమనిస్తే మనం ఎక్కడ ఉన్నామో, తరువాత ఏ స్టేషన్ కు చేరబోతున్నామో తెలుస్తుంది. కానీ, డ్రైవింగ్ లో ఉండే లోకో పైలట్లకు ఈ విషయం ఎలా తెలుస్తుంది.? మీకెప్పుడైనా ఈ సందేహం వచ్చిందా..? అయితే ఈ ఆర్టికల్ ను చదివి తెలుసుకోండి.

లోకో పైలట్లకు వారు ఏ స్టేషన్ కు చేరుకోబోతున్నారో ముందే తెలుసుకునే అవకాశం ఉంటుంది. లోకోపైలట్లు డ్యూటీ లోకి దిగేముందు వారు ప్రయాణించే మార్గానికి సంబంధించి అన్ని వివరాలను తెలుసుకుంటారు. వారికి ఇచ్చే సమాచారం లో అన్ని వివరాలు ఉంటాయి. కిలోమీటర్లు, వేగం, దాని పరిమితులు, వంతెనలు, సొరంగాలు సంబంధించి పూర్తి సమాచారం వారికి ఇవ్వబడుతుంది. వంతెనలు, సొరంగాలు వచ్చినపుడు కూడా ఉండే వేగ పరిమితికి సంబంధించి వారికి ఖచ్చితమైన సమాచారం ఇవ్వబడుతుంది.

ఉదాహరణకు 125/3 నుంచి 130/5 వేగం గురించి సమాచారం ఇచ్చారంటే.. 125 – 135 అనేవి తరువాత రాబోయే ప్రధాన ద్వారాన్ని సూచిస్తాయి. 3 & 5 అనేవి పోల్ నెంబర్ ను సూచిస్తాయి. ప్రతి కిలోమీటర్ కు ఇలాంటి పోల్స్ 18 నుంచి 20 వరకు ఏర్పాటు చేయబడతాయి. ఈ పోల్ నంబర్స్ సాయం తో కూడా లోకో పైలట్లు తాము గమ్యస్థలానికి చేరబోతున్నట్లు తెలుసుకుంటారు.

అలాగే, అప్రోచ్ సిగ్నల్ ద్వారా కూడా లోకో పైలట్లు స్టేషన్ రాబోతోందని గ్రహిస్తారు. ప్రతి స్టేషన్‌లో అప్రోచ్ సిగ్నల్ ఉంటుంది. ఇది స్టేషన్ సమీపం లో ఉన్నట్లు స్పష్టమైన సంకేతాలను ఇవ్వగలుగుతుంది. అంతే కాదు, రైలు మార్గం లో ఎక్కడా వంకర్లు లేకపోతె.. ఈ సిగ్నల్స్ ను చాలా దూరం నుంచే మనం గమనించవచ్చు.

ఆధునీకరణ పెరుగుతూ వస్తున్న కాలం లో విమాన ప్రయాణాలు మధ్య తరగతి ప్రజలకు కూడా అందుబాటులోకి వస్తున్నాయి. ఈ క్రమం లో విమానాల గురించి కూడా మనం పూర్తి అవగాహన పెంచుకోవడం అవసరం. చాలా మందికి విమానం టేక్ ఆఫ్ అయ్యే సమయం లోను, తిరిగి ల్యాండ్ అవుతున్న సమయం లోను ఒకరకమైన భయం ఉంటుంది.

ఎందుకంటే.. విమానం టేక్ ఆఫ్ అయ్యే సమయం లోను, ల్యాండ్ అవుతున్న సమయం లోను కొంత సేపటివరకు రన్ వే మీద టైర్లతో నడుస్తుంటుంది. సాధారణం గా కార్లపై వెళ్లే వేగం కంటే.. ఈ వేగం ఎక్కువ గా ఉంటుంది. ఇలాంటి టైం లో టైర్లపై ఎక్కువ ఒత్తిడి పడే అవకాశం ఉంటుంది. అంత వేగం తో వెళ్తున్న సమయం లో ఎక్కువ ఒత్తిడి కారణం గా టైర్లు పేలిపోతే..? అన్న అనుమానం మనలో భయం కలగడానికి కారణం అవుతుంది.

సాధారణం గా విమానం ల్యాండ్ అవుతున్న సమయం లో గంటకు 330 కిలోమీటర్ల వేగంతో ల్యాండ్‌ అవుతాయి. పైగా విమానం లో 500 మందికి పైగానే మనుషులు ఉంటారు. ఈ క్రమం లో అంత ఒత్తిడిని తట్టుకుంటూ.. రన్ వే పై విమానాన్ని నిలపగలిగేది టైర్లే. అంత వేగం లో కూడా దెబ్బ తినని టైర్లను వినియోగిస్తారు. అయితే.. ఈ రాపిడికి చాలా సార్లు రన్‌వే పైన 700 గ్రాముల వరకు టైర్ కి ఉండే రబ్బర్ అతుక్కుపోతుంది.

అందుకే ఏరోప్లేన్ లు ల్యాండ్ అయ్యే రన్ వే లపై నల్లటి గీతలుంటాయి. అయితే, విమానం రెండొందల సార్లు ల్యాండ్‌ అయిన తరువాత ఈ టైర్లను మార్చేస్తారు. ఈ విషయం లో మాత్రం కచ్చితం గా జాగ్రత్తలు తీసుకుంటారు. కారు టైర్ మార్చినంత ఈజీ గా విమానం టైర్ ని కూడా మార్చేయచ్చు. అందుకే ప్రతి 200 ల్యాండింగ్ ల తరువాత టైర్లను మారుస్తారు.

మన రాష్ట్రపతి ని మీరెప్పుడైనా గుర్రపు బగ్గీ పై చూసారా..? మాజీ రాష్ట్రపతి ప్రణబ్ ముఖర్జీ, ప్రస్తుత రాష్ట్రపతి రామ్ నాధ్ కోవింద్ కూడా అదే గుర్రపు బగ్గీ పై ప్రమాణ స్వీకారానికి వచ్చారు. గతం లో ప్రతి ప్రభుత్వ సమావేశానికి గుర్రపు బగ్గీ పైనే హాజరు అయ్యే వారట. ఇంతకీ ఈ గుర్రపు బగ్గీ అసలు కథ తెలుసా..? అదేంటో చూడండి..

పాకిస్థాన్ గతం లో భారత్ లోనే భాగం గా ఉండేదని తెలుసుకదా. ఆ తరువాత అది భారత్ నుంచి విడిపోయింది. అయితే, అప్పటికి బ్రిటిష్ వారి ఆధ్వర్యం లోనే భారత్ కు, పాకిస్థాన్ కు జనాభా ప్రాతిపదికన కింద ఆస్తి పంపకాలు జరిగాయి. అయితే, రెండు దాయాది దేశాల మధ్య గుర్రపు బగ్గీ ఏ దేశానికీ ఇవ్వాలన్న తగాదా వచ్చింది. ఈ తగాదా ని సర్ది చెప్పే క్రమం లో పాకిస్థాన్ ఆర్మీ కి చెందిన అధికారి ష‌హ‌బ్జాదా యాకుబ్ ఖాన్‌, భార‌త లెఫ్టినెంట్ క‌ల్న‌ల్ ఠాకూర్ గోవింద్ సింగ్ లు రూపాయి బిళ్ళతో పరిష్కారం చెప్పారు.

టాస్ లో ఏ దేశం గెలిస్తే, ఆ దేశానికీ ఈ బగ్గీని ఇవ్వాలనుకున్నారు. అందరి సమక్షం లోనే భారత్ బొమ్మని కోరితే, పాకిస్థాన్ బొరుసు ను కోరింది. అయితే టాస్ పై బొమ్మ పడడం తో గుర్రపు బగ్గీ భారత్ సొంతమైంది. అప్పటి నుంచి ప్రతి ప్రభుత్వ సమావేశాలకు రాష్ట్రపతి గుర్రపు బగ్గీ పైనే ప్రయాణించేవారు. కాలక్రమం లో సెక్యూరిటీ రీజన్స్ కారణం గా వీటి వాడకం తగ్గించారు. అయితే, మాజీ రాష్ట్రపతి ప్రణబ్ ముఖర్జీ దీని పై రాష్ట్రపతి కార్యాలయానికి వచ్చి ప్రమాణ స్వీకారం చేసారు.

ఆయన తరువాత, రామ్ నాధ్ కోవింద్ కూడా అదే విధం గా గుర్రపు బగ్గీ పై వచ్చి ప్రమాణ స్వీకారం చేసారు. ప్రమాణ స్వీకారం చేసేముందు, మాజీ రాష్ట్రపతి, కొత్త గా ఎన్నుకోబడ్డ రాష్ట్రపతి ఇద్దరు కలిసి ఈ గుర్రపు బగ్గీ పై కార్యాలయానికి వస్తారు. ఆ తరువాత, ప్రమాణ స్వీకారం పూర్తి అయ్యాక వీరిద్దరూ తమ ప్లేస్ లను మార్చుకుని తిరుగు ప్రయాణం అవుతారు. ఇది ఎప్పటినుంచో భారత్ లో ఆనవాయితీగానే వస్తోంది.

టాబ్లెట్స్.. మనకి ఏ చిన్న జబ్బు వచ్చినా వెంటనే గుర్తుకు వస్తాయి. ఓ టాబ్లెట్ వేసుకుని పడుకున్నామంటే అన్ని సెట్ అయిపోతాయి. ఎప్పటిలా హుషారు గా తిరగగలుగుతుంటాం. పదే పదే టాబ్లెట్స్ వాడడం అంత మంచిది కాదు. కానీ, ప్రాణం మీదకి వచ్చినపుడు, అత్యవసర పరిస్థితి లో టాబ్లెట్ ను వేసుకోవడం తప్పని సరి. అయితే, ఈ టాబ్లెట్ ను వేసుకునే ముందు మనలో చాలా మంది చిన్న పొరపాటు చేస్తుంటారు.

దీని గురించి ఒక కోరా యూజర్ ఏమని తెలిపారంటే, మనం టాబ్లెట్ వేసుకునే ముందు కచ్చితం గా ఎక్స్ పైరీ డేట్ ను చూసుకుని వేసుకుంటాం కదా. కానీ, చాలా టాబ్లెట్స్ పైన ఈ ఎక్స్ పైరీ డేట్ ఒక మూలన ఇవ్వబడుతుంది. ఈ డేట్ ఒక్క టాబ్లెట్ పైనో లేదా రెండు టాబ్లెట్స్ పైనో ఉంటుంది. కానీ, మనం టాబ్లెట్ వేసుకునేటపుడు ఇది గమనించకుండా చింపేస్తు ఉంటాం. ఒక పది టాబ్లెట్స్ వరస గా ఉన్న స్ట్రిప్ ను కొన్నపుడు, అందులో కేవలం కొన్ని వాడి వదిలేస్తుంటాం.

ఆ తరువాత మరెప్పుడైనా డాక్టర్ అదే మెడిసిన్ ను రెఫెర్ చేసినపుడు తిరిగి దానిని వాడాలంటే, దానిపై ఎక్స్ పైరీ డేట్ కనిపించదు. రిస్క్ ఎందుకులే అని మనం దానిని వృధా గా పడేస్తుంటాం. కానీ, ముందు మనం వాడేటప్పుడు ఎక్స్ పైరీ డేట్ ఉన్న టాబ్లెట్ ను పక్కన పెట్టి మిగతావి వాడడం వలన వృధా ను తగ్గించవచ్చు. అలానే, ఎక్స్ పైరీ డేట్ ఉన్న టాబ్లెట్ పై ఏదైనా సెల్లో టేప్ ను వేసేసి ఉంచితే, మనకి మరింత కన్వీనియెంట్ గా ఉంటుంది. మనం ఎక్స్పైరీ డేట్ ను చూడాలనుకున్నపుడు ఆ టేప్ ను తీసి చూస్తే సరిపోతుంది.

ఇప్పుడు భారతదేశంలో చాలా చోట్ల చాలా మంది ప్రజలు పెట్రోల్ ధరలు పెరగడంతో ఎంతో ఇబ్బంది పడుతున్నారు. ప్రభుత్వం కూడా బయో ఫ్యూయల్ తీసుకువచ్చే ప్రయత్నం చేస్తున్నారు. ఎంతోమంది ఎలక్ట్రిక్ వాహనాల ను ఉపయోగించడం మొదలుపెట్టారు. దీని వల్ల ఖర్చులు తగ్గుతాయి. అయితే సతీష్ కుమార్ అనే వ్యక్తి ఈ సమస్యకి పరిష్కారం కనుగొన్నారు.

సతీష్ కుమార్ హైదరాబాద్ కి చెందిన ఒక మెకానికల్ ఇంజనీర్. ఆయన ప్లాస్టిక్ ని ఉపయోగించి ఇంధనం తయారు చేయాలి అనే ఐడియా ని తీసుకొచ్చారు. మినిస్ట్రీ ఆఫ్ మైక్రో, స్మాల్, అండ్ మీడియం ఎంటర్పైజెస్ ద్వారా సతీష్ కుమార్ ఒక కంపెనీ కూడా రిజిస్టర్ చేయించారు. సతీష్ కుమార్ చెప్పిన ప్రాసెస్ 3 స్టేజెస్ లో జరుగుతుంది. ఈ ప్రాసెస్ పేరు ప్లాస్టిక్ పైరోలసిస్. ఈ స్టేజెస్ డిపాలిమరైజేషన్, గ్యాసిఫికేషన్, కండెన్సేషన్.

ఇందులో వాక్యూమ్ లో హై టెంపరేచర్ ఉపయోగించి వ్యర్థ పదార్థాలని డికంపోజ్ చేస్తారు . ఇందులో నీళ్లు అవసరం ఉండదు. ఈ ప్రాసెస్ అయిన తర్వాత ఎటువంటి వ్యర్థ పదార్థాలు మిగిలిపోవు. 2016 నుండి తాను 50 టన్నుల రీసైకిల్ చెయ్యలేని ప్లాస్టిక్ ని ఇంధనంలోకి మార్చినట్టు సతీష్ తెలిపారు. అంతే కాకుండా ప్లాస్టిక్ రీసైకిల్ ప్రాసెస్ చేయడానికి 18 గంటలు తరువాత ఆయిల్ రావడానికి ఒక పది గంటల సమయం పడుతుంది అని,

గ్యాసిఫికేషన్ ప్రాసెస్ తర్వాత సపరేట్ కంటైనర్స్ లో ఇంధనం వస్తుంది అని చెప్పారు. ప్రస్తుతం సతీష్ కంపెనీ రోజుకి 200 కేజీల ప్లాస్టిక్ ని రీసైకిల్ చేసి 200 లీటర్ల పెట్రోల్ ని ప్రొడ్యూస్ చేస్తోంది. ఈ ఐడియా చాలా బాగుంది కదా? ఒకవేళ ఇది అమలు అయితే దేశ ప్రజలకు పెట్రోల్ డీజిల్ ధరలు పెరగడం వల్ల ఎదుర్కొనే ఇబ్బందులను నుండి కొంచెం ఊరట లభిస్తుంది.

కరోనా కారణం గా విమాన రవాణా వ్యవస్థ కొంత నెమ్మదించినా.. ప్రస్తుతం విమాన ప్రయాణాలు కూడా ఎక్కువ గా జరుగుతూనే ఉన్నాయి. ఈ నేపధ్యం లో విమానం లో ప్రయాణించేముందు అనేక జాగ్రత్తలు తీసుకుంటాం. అలాగే, కొన్ని నిబంధనలు కూడా పాటించాల్సి ఉంటుంది. అలానే, నిబంధనలు అతిక్రమిస్తే.. మనల్ని “నో ఫ్లయింగ్‌ లిస్ట్” లో పెట్టేస్తారు. అసలు “నో ఫ్లయింగ్‌ లిస్ట్” అంటే ఏమిటి..? విమానాల్లో ప్రయాణించాలంటే ఏ ఏ నిబంధనలు పాటించాలో ఇప్పుడు చూద్దాం..

రాకేష్‌ ధన్నారపు రాసిన ‘101 ఫ్లైయింగ్ సీక్రెట్స్’ ప్రకారం విమానాలలో ప్రయాణించే వారు కచ్చితం గా కొన్ని నిబంధనలను అనుసరించాల్సి ఉంటుంది. అవి పాటించకపోతే మాత్రం వారిని “నో ఫ్లయింగ్‌ లిస్ట్” లోకి చేరుస్తారు. ఫలితం గా, వారు ఇక పై విమానాలు ఎక్కలేరు. ఇది మొట్ట మొదటగా అమెరికా లో మొదలైంది. రెండేళ్ల క్రితం భారత్ దేశం లో కూడా ప్రారంభం అయింది. ఎయిర్ పోర్ట్ లో కానీ, విమానం లో ఉన్నపుడు కానీ అసభ్యం గా కానీ, అమర్యాద గా కానీ ప్రవర్తించకూడదు. అలా చేస్తే, వారిపై నిషేధం విధిస్తారు.

ఒకవేళ ప్రయాణం లో ఉండగానే, ఎవరైనా మితి మీరి ప్రవర్తిస్తే.. వారిని విమానం లో ఉండే సిబ్బంది టేపులతో బంధించవచ్చు.. లేదంటే ప్రత్యేక సీటు బెల్టులతో బంధించడానికి కూడా అనుమతులు ఉంటాయి. దీనినే, ‘మిడ్‌ ఎయిర్‌ అరెస్ట్‌’ అని పిలుస్తారు. ఆ తరువాత విమానం ల్యాండ్ అయ్యాక సంబంధింత పోలీసులకు సమాచారం అందిస్తారు.

నేరం రుజువయ్యాక వారిపై నిషేధం విధిస్తారు. నేర తీవ్రతను బట్టి నిషేధ కాలం ఉంటుంది. అమెరికా లో 2007లో 40 మంది ఈ జాబితాలో చేరారు. ఆ తరువాత 2011లో 78 మంది నమోదయ్యారు. అదండీ సంగతి.. కాబట్టి విమానం లో ప్రయాణించేటపుడు తప్పనిసరి గా నిబంధనలను పాటించాలి. ఏ విధమైన దుశ్చర్యలకు పాల్పడకుండా.. వెళ్ళామా వచ్చామా అన్నట్లు ఉండాలి.

Note: images used in this article are only for representative purpose. But not the actual characters