దాదాపు ప్రతి ఒక్కరూ తమ జీవితంలో ఎదో ఒక రోజు వంతెనపై ప్రయాణించే ఉంటారు. అయితే.. మీకెప్పుడైనా సందేహం వచ్చిందా..? కిందంతా నీళ్లు ప్రవహిస్తున్నప్పుడు, భూభాగం లేని చోట బ్రిడ్జిను కట్టడం, అందుకోసం పిల్లర్లను కట్టడం ఎలా సాధ్యం అవుతుంది?
నీటి స్థాయి మరియు నేల నాణ్యతపై ఆధారపడి వివిధ పద్ధతుల ద్వారా నీటిపై వంతెనలు నిర్మించబడతాయి. మొదటి పద్ధతి తక్కువ లోతు నీటిలో నిర్మించబడిన వంతెనల కోసం ఉపయోగించబడుతుంది.
తక్కువ లోతు నీటిలో, వంతెన యొక్క పునాదిని తాత్కాలికంగా ఒక నిర్దిష్ట ప్రదేశాన్ని పూరించడం ద్వారా వేయబడుతుంది. దీనిపై పిల్లర్లను నిర్మించేస్తారు. అయితే.. నీటి అడుగున ఉన్న పొర పలుచగా ఉన్నపుడు తాత్కాలికంగా రిగ్‌లను ఏర్పాటు చేసి, నదీ గర్భంలో లోతుగా పిల్లర్ ను నిర్మిస్తారు. అప్పుడు వంతెనను ఇప్పటికే నిర్మించిన స్తంభాల సపోర్ట్ తో టెంపరరీ ఫ్లాట్ ఫామ్ లేదా బార్జ్ ల ద్వారా నిర్మించవచ్చు.
లోతైన నీటిపై (నది లేదా సముద్రం) వంతెన నిర్మించడం తదుపరి పద్ధతి. ఈ సందర్భంలో, కాఫర్‌డ్యామ్ టెక్నిక్ ఉపయోగించబడుతుంది. ఈ పద్ధతిలో, నీటి లోపల ఒక ప్రాంతాన్ని చుట్టుముట్టే గోడను నిర్మించి, ఆ ప్రాంతం నుండి నీటిని బయటకు పంప్ చేసేస్తారు. ఆ తరువాత, కాఫర్‌డ్యామ్ లోపల వంతెన (స్తంభాలు) పునాది నిర్మించబడింది. ఈ పద్ధతి ఎక్కువగ నదులు, సముద్రాలపై ఉపయోగిస్తారు. వీటిల్లో నీటి ఫ్లో ఎక్కువ ఉంటుంది కాబట్టి.. పని పూర్తి అయ్యేంత వరకు నిరంతరం పర్యవేక్షించాల్సి ఉంటుంది.
ఈ రెండు కాకుండా మరొక పద్ధతి ఉంది. ఈ సాంకేతికతను కేస్ డ్రిల్లింగ్ అంటారు. ఇది అత్యంత అధునాతన సాంకేతికత. ఈ టెక్నిక్‌లో, వాటర్ టైట్ ఛాంబర్ గాలి ఒత్తిడి సహాయంతో నీటిని దూరంగా ఉంచుతుంది. అప్పుడు చాంబర్ లోపల ఒక మూసివున్న ట్యూబ్ చాంబర్ అమర్చబడుతుంది. ఆ తర్వాత ట్యూబ్ లోపల సుదీర్ఘ డ్రిల్ ఉంచబడుతుంది మరియు డ్రిల్లింగ్ ప్రక్రియ ప్రారంభమవుతుంది. ఈ ప్రక్రియలో నిండిన నీరు బయటకు పంపబడుతుంది. ఆ తర్వాత అదనపు మద్దతు ఇవ్వడానికి లోపల డ్రిల్లింగ్ చేయబడిన రంధ్రంలోకి ఒక కేసు చొప్పించబడుతుంది. ఈ విధంగా స్థిరమైన ఫ్రేమ్ సృష్టించబడుతుంది. ఈ ఫ్రేమ్ కాంక్రీటుతో నిండి ఉంటుంది.
