Human angle

ఒక్కొక్కసారి మనం తెలిసి తెలియకుండా చేసే చిన్న పొరపాటు కూడా అనుకోని పరిణామాలకు దారి తీస్తుంది. అసలు మనం చేసేది పొరపాటు కిందకి కూడా పరిగణనలోకి రాదు.

కానీ ఒక చిన్న జాగ్రత్త తీసుకోవడం వల్ల మనకి తెలియకుండా వచ్చే ప్రమాదాల నుండి మనల్ని మనం రక్షించుకోగలుగుతాం అని తమిళనాడుకి చెందిన ఒక వ్యక్తి తన కథను ఈ విధంగా పంచుకున్నాడు.

“జనవరి 7వ తేదీ దాదాపు సాయంత్రం 6 గంటలు అవుతున్నప్పుడు నేను నా భార్య బైక్ మీద బయటికి వెళ్ళాం. అన్నా నగర్ దగ్గర ఉండగా నా భార్య సడన్ గా స్పృహ తప్పి కింద పడిపోయింది. వెంటనే నేను దగ్గరలో ఉన్న ఒక హాస్పిటల్ కి తీసుకు వెళ్ళాను. డాక్టర్లు సిటీ స్కాన్ చేసి మెదడు ఎడమ వైపు భాగం ఉబ్బుతోందని. ఇంక బతకడం కష్టం అని చెప్పారు. నేను హాస్పిటల్ నుండి నా భార్యని డిశ్చార్జ్ చేయించి వేరే ఆసుపత్రికి తీసుకువెళ్ళాను.

అక్కడి డాక్టర్లు సర్జరీ చేశారు. సర్జరీ తర్వాత నా భార్య మెదడు స్పందించడం క్రమంగా తగ్గింది. అప్పుడు నా భార్య ఐదు నెలల గర్భవతి. నా భార్య కోమాలోకి వెళ్ళిపోయింది. ఐదు రోజుల తర్వాత నా కొడుకు ఈ లోకాన్ని కూడా చూడకుండా తన తల్లి కడుపులో ఉండగానే మరణించాడు.

డాక్టర్లు నా భార్యకు బ్రెయిన్ డెడ్ అని చెప్పారు. మేము అవయవ దానం చేయాలి అని ముందే నిర్ణయించుకున్నాం. దుఃఖం లోనే ఆర్గాన్ డొనేషన్ ఫార్మ్ మీద సంతకం చేశాను. జనవరి 13న నా భార్య నన్ను విడిచి అనంతలోకాలకు వెళ్ళిపోయింది.

ఇదంతా నేను మీకు ఎందుకు చెబుతున్నాను అంటే బైక్ నడిపేటప్పుడు నేను హెల్మెట్ పెట్టుకున్నాను కానీ నా భార్య హెల్మెట్ పెట్టుకోలేదు. తను కూడా హెల్మెట్ పెట్టుకుని ఉంటే ఇవాళ తనని కాపాడుకునే వాడిని. అందుకే జాగ్రత్త అనేది చిన్నదైనా పెద్దదైనా ముఖ్యమైనదే. తెలిసీ తెలియకుండా నేను అజాగ్రత్తగా ఉండటం వల్ల నా జీవితం అయిన నా భార్య ఉమ నాకు దూరం అయింది”.అని తన బాధను చెప్పి తన భార్యతో చివరిగా దిగిన సెల్ఫీ ని పోస్ట్ చేశాడు.

భారతీయ వివాహ వ్యవస్థ ఎంతో ఔన్నత్యమైనది. అలాగే పెళ్లి అనేది జీవితంలో ఓ ముఖ్యమైన, అనిర్వచనీయమైన ఘట్టం. వివాహం అనే మధురమైన ఘట్టం ప్రతి ఒక్క జంటకూ ఎంతో ప్రత్యేకం. ఈ బంధం ఇద్దరు మనుషుల మధ్య నిబద్ధత, ఇది వారిని జీవితాంతం ఒకరికొకరు అనుబంధంగా ఉంచుతుంది. ప్రతి సుఖం, దుఃఖంలో కలిసి నిలబడటానికి హామీ ఇస్తుంది.

అయితే వివాహమైన తరువాత ప్రతి ఒక్కరి జీవితంలో మార్పులు కచ్చితం. ఎందుకంటే ఏ ఇద్దరు వ్యక్తుల అభిప్రాయాలు, అభిరుచులు, అలవాట్లు అనేవి ఒకే విధంగా ఉండవు. అందుకే అమ్మాయిలతో పాటు.. అబ్బాయిలు కూడా పెళ్లి తర్వాత వారి జీవితం ఎలాఉంటుందో అని ఆందోళన పడుతూ ఉంటారు.

అయితే అనుకోని పరిస్థితుల్లో పెళ్లి జరిగిన ఒక యువకుడి కథని ఇప్పుడు చూద్దాం… ” జీవితం ఎప్పుడు ఎలాంటి మలుపులు తిరుగుతుందో ఎవరికీ తెలీదు. మనం కోరుకున్నవన్నీ మనకు దక్కాలని లేదు. అలాగే మనం కోరుకొని కొన్ని వరాలను కూడా జీవితం మనకు అందిస్తుంది.” అంటూ తన జీవితం లో జరిగిన ఓ సంఘటన గురించి చెప్పుకొచ్చాడు ఓ యువకుడు.

” అమ్మ, నాన్న, అన్నయ్య, నేను ఇదే మా కుటుంబం. చిన్నప్పటి నుంచి అందరూ అన్నయ్యని ఎక్కువ గారం గా చూసేవాళ్ళు ఎందుకో నాకు తెలిసేది కాదు. కానీ నాకు అన్నయ్య అంటే ఎంతో ఇష్టం. వాడు నాకు ఎప్పుడు తోడుగా ఉండేవాడు. నేను ఇంజినీరింగ్ పూర్తి చేసి ఉద్యోగం లో చేరాను. ఓ రోజు మా అన్నయ్య కోసం ఒక సంబంధం వచ్చింది. ఆమె ఒక సాఫ్ట్ వెర్ ఉద్యోగి. ఒకరోజు వాళ్ళు పెళ్లి చూపులకు మా ఇంటికి వచ్చారు. అన్ని మాట్లాడుకొని సంబంధం కుదుర్చుకొని వెళ్లారు. కానీ నాకు ఆ రోజు ముఖ్యమైన మీటింగ్ ఉండటంతో నేను ఆఫీస్ కి వెళ్ళిపోయాను.

తర్వాత అన్నయ్య పెళ్ళికి ఒక నెలరోజుల్లో ముహూర్తం పెట్టారు. అప్పటి నుంచి మా ఇంట్లో పెళ్లి హడావిడి మొదలైంది. బంధువుల రాక కూడా ప్రారంభమైంది. మా నాన్న తన దగ్గర ఉన్న డబ్బుతో పాటు పెళ్లి చేసేందుకు కొంత డబ్బును అప్పు చేసి మరీ పెళ్లి పనులు మొదలెట్టారు. షాపింగ్ పనులు కూడా పూర్తయ్యాయి. అయితే ఒకరోజు బయటకు వెళ్లిన అన్నయ్యకి ఆక్సిడెంట్ అయ్యింది. అప్పటికి పెళ్లికి ఇంకా కేవలం వారం రోజులు మాత్రమే గడువుంది. ఆక్సిడెంట్ తో అన్నయ్య పరిస్థితి విషమంగా మారింది. ఇక కొద్దీ రోజులే బ్రతుకుతాడు అని తేల్చేసారు డాక్టర్లు.

అన్నయ్యని ఇంటికి తీసుకొచ్చాక పెళ్లి కూతురు వారికి ఫోన్ చేసి.. వాళ్లను పిలిపించి వారికి జరిగిందంతా చెప్పేశారు. అప్పుడు నేను ఆఫీస్ కి వెళ్లాను. సాయంత్రం నేను ఆఫీసు నుండి ఇంటికొచ్చేసరికి అంతా సంతోషంగా ఉన్నారు. దానికి కారణం ఎంత అని ఆలోచిస్తుండగా అన్నయ్య విషయం చెప్పాడు. అన్నయ్యకి బదులు నేను ఆ అమ్మాయిని పెళ్లి చేసుకోవాలని అన్నయ్య నన్ను కోరాడు. అదే తన చివరి కోరిక అని చెప్పాడు. దీంతో నాకు ఒప్పుకోక తప్పలేదు. అలా అనుకోకుండా నా పెళ్లి జరిగిపోయింది.

అసలు ఆ అమ్మాయి గురించి కూడా నాకు సరిగ్గా తెలీదు. తర్వాత మెం ఇద్దరం ఒంటరిగా ఉన్నపుడు ఆమె మాట్లాడిన మాటలు నేను ఇప్పటికీ మర్చిపోలేను. మనిద్దరికీ ఒకరి గురించి ఒకరికి ఏం తెలీదు. ముందు ఫ్రెండ్స్ లా ఉండి.. తర్వాత మన జీవితాన్ని ప్రారంభిద్దాం అని చెప్పింది. మనిద్దరికీ ఏ ఇబ్బంది ఉండదు అని తను చెబుతుంటే అది కలా..?నిజమా అస్సలేమీ అర్థం కాలేదు. నన్ను ప్రేమించే వారు కూడా ఉంటారా’ అని నేను అస్సలు ఊహించలేదు. అలా నాకు నా పెళ్లి తర్వాత ప్రేమను పంచిన భాగస్వామి దొరికింది. అప్పుడే నాకు అర్థమైంది ప్రేమ అనేది కేవలం.. పెళ్లికి ముందే ఉండాలని రూలేం లేదు. పెళ్లి జరిగిన తర్వాత కూడా ప్రేమించుకోవచ్చు అని. అందుకు నా జీవితమే ఉదాహరణ.” అంటూ చెప్పుకొచ్చాడు ఆ యువకుడు.

మనం ఇవాళ పరిస్థితిని చూసి మన భవిష్యత్తు ఎలా ఉంటుందో అనే విషయాన్ని నిర్ణయించకూడదు. అంటే ఒకవేళ ఇవాళ మన దగ్గర కేవలం పది రూపాయలు మాత్రమే ఉంటే, రేపు కూడా మన దగ్గర పది రూపాయలు మాత్రమే ఉంటాయి అని అనుకోకూడదు.

పరిస్థితులు మారి రేపు వందలు, వేలు, లక్షలు, కోట్లు కూడా కావచ్చు. ఈ కథ చదివితే ఒక మనిషి భవిష్యత్తుపై వాళ్ళ ఇవాల్టి పరిస్థితిని చూసి ఒక అంచనాకు రావడం ఎంత తప్పు అనేది అర్థమవుతుంది.

ఒక అబ్బాయి కాలేజీలో చదువుతున్న సమయంలో తన క్లాస్ మేట్ అయిన ఒక అమ్మాయిని ప్రేమించాడు. ముందు ఈ విషయం ఆ అమ్మాయికి చెప్పడానికి భయపడ్డాడు. తర్వాత ధైర్యం చేసి ఫైనల్ ఇయర్ లో ఉన్నప్పుడు ఆ అమ్మాయితో ఈ విషయం చెప్పేశాడు. ఈ విషయం విన్న తర్వాత ఆ అమ్మాయి, ఆ అబ్బాయి ఆర్థిక పరిస్థితి సరిగ్గా లేదు అనే కారణంతో రిజెక్ట్ చేసింది. తర్వాత కాలేజ్ అయిపోయింది. ఎవరి దారిన వాళ్లు వెళ్లిపోయారు. ఒకరితో ఒకరికి కాంటాక్ట్ కూడా లేదు.

12 సంవత్సరాల తర్వాత ఒకరోజు ఒక షాపింగ్ మాల్ లో ఆ అమ్మాయి షాపింగ్ చేస్తోంది. అంతలో అటు వైపు నుంచి వెళ్తున్న వ్యక్తి తనకు తెలిసినట్టుగా అనిపించింది. 12 సంవత్సరాల క్రితం తనకు ప్రపోజ్ చేసిన తన క్లాస్ మేట్ అతనే అని గుర్తుతెచ్చుకున్న ఆ అమ్మాయి వెళుతున్న వ్యక్తిని పిలిచింది. ఆ వ్యక్తి వెనక్కి తిరిగి చూశాడు. అమ్మాయి వెళ్లి వ్యక్తిని పలకరించి, “ఉద్యోగం ఏమైనా చేస్తున్నావా? ఇంకా అలానే ఉన్నావా?” అని వెటకారంగా అడిగింది. అందుకు ఆ వ్యక్తి నవ్వి, “నువ్వేం చేస్తున్నావు?” అని అడిగాడు.

అందుకు ఆ అమ్మాయి “ఒక సాఫ్ట్ వేర్ కంపెనీలో ఉద్యోగం చేస్తున్నాను. నాకు పెళ్లయింది. నా భర్త కూడా ఒక పెద్ద కంపెనీలో ఒక పెద్ద పొజిషన్లో ఉన్నాడు” అని చెప్పింది. అంతలోపు తన భర్త వచ్చాడు. “ఇక్కడ ఏం చేస్తున్నావు?” అని అమ్మాయిని అడిగాడు. దానికి ఆ అమ్మాయి జవాబు ఇచ్చేలోపే అవతలివైపు ఉన్న వ్యక్తిని చూసి ఆశ్చర్యపోయాడు. “మీరేంటి ఇక్కడ?” అని ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు. అందుకు ఆ అమ్మాయి ” ఇతను నీకు తెలుసా?” అని అడిగింది.

అప్పుడు తన భర్త “తెలుసు. ఈయన చాలా పెద్ద వ్యాపారవేత్త. ఇండియాలో చాలా చోట్ల ఈయన కంపెనీ బ్రాంచెస్ ఉన్నాయి. ఈయన స్పీచెస్ యూట్యూబ్ లో చాలాసార్లు చూశాను. మా బాస్ కూడా ఈయనని చాలా అభిమానిస్తారు. ఎంతో మందిని ఇన్స్పైర్ చేశారు. ఒక రకంగా చెప్పాలంటే నేను కూడా చాలా సార్లు ఈయన మాటలు విని ఇన్స్పైర్ అవుతూ ఉంటాను” అని అన్నాడు. ఈ మాటలన్నీ విన్న ఆ వ్యక్తి “థాంక్యూ” అని చెప్పాడు.

అందుకు అమ్మాయి వాళ్ళ భర్త ” గ్లాడ్ టు మీట్ యు సర్” అని చెప్పాడు. ఆ వ్యక్తి “బై” అని చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు. బహుశా అమ్మాయిని ప్రపోజ్ చేసినప్పుడు ఆర్థిక పరిస్థితి సరిగ్గా లేదేమో, కానీ తర్వాత మారింది. ఇలా ఎదుటి వ్యక్తి పై ఒక అంచనాకు రావడం ఈ ఒక్క సందర్భంలో మాత్రమే కాదు, ఇలాంటివి ఇంకా చాలా మందికి చాలా సందర్భాల్లో ఎదురవుతూనే ఉంటాయి. పరిస్థితులు మారుతాయని, ఒక మనిషి ఇవాళ ఉన్న పరిస్థితిని చూసి భవిష్యత్తు ఎలా ఉంటుందో నిర్ణయానికి రాకూడదు అని చెప్పడానికి ఇది ఒక ఉదాహరణ. అంతే.

NOTE: images used are for representative purpose only. but not the actual characters

టీచర్ అనేది ఒక గౌరవప్రదమైన వృత్తి. టీచర్ ని కూడా తల్లిదండ్రులతో సమానంగా గౌరవిస్తారు. కానీ ప్రతి చోట పరిస్థితి ఇదే రకంగా ఉండదు. ప్రస్తుతం అయితే టీచర్ కి గౌరవం ఇస్తే తప్పు చేసినట్లు భావిస్తున్నారు స్టూడెంట్స్.

అలాగే వారు టీచర్ అని కూడా మర్చిపోయి ప్రవర్తిస్తున్నారు. ఇలా తాను ఎదుర్కొన్న సమస్యల గురించి టీచర్ గా పని చేసే ఒక మహిళ మెసేజ్ రూపంలో ఈ విధంగా చెప్పారు.

“నేను దాదాపు 15 సంవత్సరాల నుండి టీచర్ గా పనిచేస్తున్నాను. ఈ 15 సంవత్సరాలలో ఎన్నో స్కూల్స్ లో పని చేశాను. ముందు అంతా బానే ఉంది. కానీ గత కొంత కాలం నుండి నేను పని చేసే స్కూల్లో స్టూడెంట్స్ ప్రవర్తన చాలా మారింది. వారి చూపు చాలా ఇబ్బందిగా ఉంది. వాళ్ళందరూ వయసులో నా కంటే చాలా చిన్న వాళ్ళు. కానీ వాళ్ళ ప్రవర్తన మాత్రం చిన్న పిల్లల ప్రవర్తనలాగా లేదు.

స్కూల్ కి ఫోన్ తీసుకురావడం, అందులో ఏవేవో చూడడం, వాటి గురించి డిస్కస్ చేయడం, ఇవన్నీ మా ప్రిన్సిపల్ కి తెలిసినా కూడా ఒకవేళ ఎదురు తిరుగుతారు ఏమో అనే భయంతో తెలిసినా తెలియనట్టు ఉండడం, ఇవన్నీ నాకు ఎందుకో కరెక్ట్ గా అనిపించలేదు. నేను పాఠం చెబుతున్నప్పుడు కూడా నన్ను పై నుంచి కిందకు చూడటం, కింద డస్టర్ పడిపోతే నేను అది తీసుకోవడానికి వంగినప్పుడు నా నడుము చూడడానికి ప్రయత్నించడం, ఇలాంటివన్నీ నేను గమనిస్తూనే ఉన్నాను.

ఇంక అమ్మాయిలు కూడా నేను క్లాస్ చెబుతుంటే నా వెనకాల నవ్వుకోవడం, క్లాస్ లో నుండి నేను బయటికి రాగానే నన్ను అనుకరించడం నేను చాలా సార్లు చూసాను. గట్టిగా తిడదామన్నా కూడా భయమేస్తోంది. ఎందుకంటే వీళ్లు చేసే పనులు వాళ్ల తల్లిదండ్రులకు తెలియవు కాబట్టి వీళ్లు అమాయకులు ఏమో అనుకొని తల్లిదండ్రులు మమ్మల్ని తిడతారు. సరే వీళ్ళని మేమే కంట్రోల్ లో పెడదాము అనుకొని కొంచెం గట్టిగా మాట్లాడితే మేము ఏదో తప్పు చేసినట్టు ప్రచారం చేస్తారు.

ఇప్పుడు నాకు స్కూల్ కి వెళ్తున్నట్టు లేదు. ఒక్కసారి క్లాస్ కి వెళ్ళాలంటే భయం వేస్తోంది. అది కూడా ఈ వయసు పిల్లలు ఇలా చేస్తున్నారు అంటే ఇంకా ఇబ్బందికరంగా ఉంది.  నేను పాఠం చెప్తుంటే మొదటి బెంచ్ లో కూర్చునే పిల్లాడు నన్ను తినేసేలా చూస్తూ ఉంటాడు. అవసరానికి మించి ఇంటర్నెట్ వాడటం వల్ల పిల్లల మెదడు కల్మషంగా తయారయ్యింది.

అంతకుముందు జనరేషన్ పిల్లల్లో కనిపించే అమాయకత్వం ఇప్పుడు జనరేషన్ పిల్లల్లో లేదు. వారి మాటలు కూడా వయసుకి మించి ఉన్నాయి. తమ ఉద్యోగాల్లో, పనుల్లో బిజీ అయిపోవడం వల్ల తల్లిదండ్రులకి కూడా పిల్లలపై ప్రత్యేక శ్రద్ధ చూపడానికి సమయం కుదరట్లేదు. దాంతో వీళ్లు చేసే తప్పుడు పనులు వాళ్ళకి తెలియవు. ఇది కేవలం నా ఒక్కదాని విషయంలోనే కాదు ఎంతో మంది టీచర్స్ విషయంలో ఇలాంటి సమస్యలు ఎదురవుతున్నాయి.

విద్యార్థుల వల్ల తమకు ఏమైనా సమస్యలు ఎదురైనప్పుడు కొంత మంది టీచర్స్ ఎదురు తిరిగి మాట్లాడుతారు. కానీ కొంత మంది మాత్రం “ఒకవేళ అలా మాట్లాడితే ఎటువంటి పరిస్థితులు ఎదుర్కొవాల్సి వస్తుందో” అనే భయంతో మౌనంగానే సర్దుకుపోతారు. బహుశా చాలా మంది రెండవ కోవకు చెందిన వాళ్లే ఉంటారు ఏమో.

NOTE: All the images used in this article were just for representative purpose. But not the actual characters

సాధారణంగా ఎక్కడైనా సరే ఒక మనిషి ఒక వయసు వరకు పని చేస్తారు. ఆ తర్వాత విశ్రాంతి తీసుకుంటారు. కొన్నిసార్లు వయసు కూడా సహకరించదు. అలాంటి సమయంలో విశ్రాంతి చాలా అవసరం. అందుకే, ఏ మనిషి అయినా సరే ఒక వయసు వరకు మాత్రమే పని చేస్తారు. ఆ తర్వాత విశ్రాంతి తీసుకొని ప్రశాంతంగా జీవితాన్ని గడుపుతుంటారు.

కానీ కొంత మంది మాత్రం ఒక వయసు వచ్చిన తర్వాత కూడా పని చేస్తూనే ఉంటారు. వారికి ఆరోగ్యం సహకరించకపోయినా కూడా ఏదో ఒక మార్గాన్ని వెతుక్కొని దాని ద్వారా వాళ్ళు పనిచేస్తారు. అలా ఒక వ్యక్తి 95 సంవత్సరాలు వచ్చినా కూడా పనిచేస్తూనే ఉన్నారు. ఆమె పేరు చిలుకూరి శాంతమ్మ. శాంతమ్మ గారు మచిలీపట్నంలో జన్మించారు.

శాంతమ్మ గారికి ఐదు నెలల వయసు ఉన్నప్పుడు తండ్రి చనిపోవడంతో, ఆవిడ బంధువుల దగ్గర పెరిగారు. ఏవీఎన్ కాలేజీలో ఇంటర్ చదివారు. ఆంధ్ర యూనివర్సిటీలో బీఎస్సీ ఆనర్స్ చదివారు. శాంతమ్మ గారికి భౌతిక శాస్త్రం అంటే చాలా ఇష్టం ఉండడంతో అందులోనే చదివి మహారాజా విక్రం దేవ్ వర్మ నుండి భౌతిక శాస్త్రంలో బంగారు పతకాన్ని కూడా అందుకున్నారు. అంతే కాకుండా ఆంధ్ర విశ్వవిద్యాలయం నుండి మైక్రోవేవ్‌ స్పెక్ట్రోస్కోపీలో పిహెచ్‌డికి సమానం అయిన డీఎస్సీ అనే డిగ్రీని కూడా పూర్తి చేశారు.

1956 లో ఆంధ్ర విశ్వవిద్యాలయంలో కాలేజ్ ఆఫ్ సైన్స్ లో ఫిజిక్స్ లెక్చరర్ గా పనిచేసిన శాంతమ్మ గారు, ఆ తర్వాత ప్రొఫెసర్, ఇన్వెస్టిగేటర్, రీడర్ వరకు అనేక బాధ్యతలు చేపట్టారు. 1989 లో పదవీ విరమణ చేశాక కూడా, ఆమెకి ఇంకా పాఠాలు చెప్పాలి అనిపించింది. దాంతో మళ్లీ ఆంధ్ర యూనివర్సిటీలో గౌరవ అధ్యాపకురాలిగా చేరి ఆరేళ్లు పనిచేశారు. ఏయు వీసీ సింహాద్రి గారి గౌరవ వేతనం మీద ప్రొఫెసర్ గా శాంతమ్మ గారిని కొనసాగించారు. ఆ తర్వాత జి.ఎస్.ఎన్ రాజు గారు వీసీగా పద్ధతులు చేపట్టారు. ఈయన శాంతమ్మ శిష్యుడు. ఆ తర్వాత రాజు గారు సెంచూరియన్ యూనివర్సిటీకి వీసీగా మారారు.

దాంతో శాంతమ్మ గారు కూడా ఇదే యూనివర్సిటీలో పాఠాలు చెబుతున్నారు. విశాఖ నుండి 60 కిలో మీటర్లు ప్రయాణించి శాంతమ్మ గారు రోజు వర్సిటీకి వెళ్తున్నారు. వారానికి 4 తరగతులు బోధిస్తున్నారు. అయితే శాంతమ్మ గారి రెండు మోకాళ్ళకి ఆపరేషన్ జరిగింది. ఈ కారణంగా శాంతమ్మ గారు రెండు కర్రల సహాయంతో తన వృత్తిని కొనసాగిస్తున్నారు. శాంతమ్మ గారి వ్యక్తిగత జీవితం విషయానికొస్తే, శాంతమ్మ గారి భర్త చిలుకూరి సుబ్రహ్మణ్య శాస్త్రి గారు. ఆయన ఒక తెలుగు ప్రొఫెసర్.

ఆయన కొద్ది సంవత్సరాల క్రితమే తుది శ్వాస విడిచారు. శాంతమ్మ గారికి ఆధ్యాత్మిక చింతన కూడా ఎక్కువగా ఉండటంతో ఆమె భర్త ద్వారా ఉపనిషత్తుల గురించి తెలుసుకొని, ఆ తర్వాత భగవద్గీతను అధ్యాయనం చేసి ఇంగ్లీషులోకి అనువదించారు అంతే కాకుండా వేద గణితంలోని 29 సూత్రాలపై కూడా పరిశోధనలు చేసి, ఈ విషయం మీద ఏడు సంపుటాలు రాశారు ఇప్పటికి కూడా శాంతమ్మ గారు యాంటీ క్యాన్సర్ డ్ర-గ్ మీద ఆమె పరిశోధన చేస్తున్నారు. ఇప్పటికి కూడా ఆమె పరిశోధనని శాంతమ్మ గారు కొనసాగిస్తూనే ఉన్నారు.

ALSO READ : “నా భార్య పరువు తీయద్దు” అంటూ…తండ్రిపై ఫైర్ అయిన “రవీంద్ర జడేజా”.! అసలేమైంది.?

భారత వ్యాపార దిగ్గజం రతన్ టాటా సక్సెస్ స్టోరీ గురించి ప్రత్యేకంగా చెప్పాల్సిన అవసరం లేదు. ఆయన, వ్యాపార రంగం లోకి అడుగుపెట్టాలనుకునే ఎంతోమందికి స్ఫూర్తినిచ్చారు. అయితే ఎప్పుడైనా సరే మనం ఒక విషయం మాత్రం గుర్తు పెట్టుకోవాలి.

ఎలాంటి గొప్ప స్థానంలో ఉన్న వ్యక్తికి అయినా సరే ఆ స్థానం అంత సులభంగా రాదు. మధ్యలో కొన్ని ఇబ్బందులు అలాగే అవమానాలు ఎదుర్కోవాల్సి వస్తుంది.

రతన్ టాటా గారికి కూడా ఇలాంటి ఒక సంఘటన ఎదురైంది. అందుకు రతన్ టాటా గారు కూడా దానికి తగిన జవాబు ఇచ్చారు. 1999 లో  టాటా కంపెనీ వాళ్ళు మొదలుపెట్టిన కార్ల వ్యాపారం అంత పెద్దగా సాగకపోవడంతో వాళ్లు తమ బిజినెస్ ని అమ్మేద్దాం అనుకున్నారు. దీనికి ఫోర్డ్ కంపెనీ వాళ్ళు ముందుకు వచ్చారు.

ముంబై లో ఉన్న టాటా కంపెనీ హెడ్ క్వార్టర్స్ చూసిన తర్వాత ఫోర్డ్ సంస్థ బిజినెస్ ని కొనడానికి ఆసక్తి కనబరచింది. కానీ రతన్ టాటా తన టీం తో కలిసి డెట్రాయిట్ కి వెళ్ళినప్పుడు ఫోర్డ్ కంపెనీ బృందం వాళ్ళని అంత బాగా ట్రీట్ చేయలేదు. మీటింగ్ మూడు నాలుగు గంటల పాటు జరిగిందట. కానీ మీటింగ్ లో వాళ్లు మాట్లాడిన మాటలు అవమానపరిచినట్లు అనిపించాయి.

అంతే కాకుండా “అసలు మీకు ఏమీ తెలియనప్పుడు ప్యాసెంజర్ కార్ డివిజన్ ఎందుకు స్టార్ట్ చేశారు?” అని అడిగారట. వాళ్ళ కార్ డివిజన్ కొనుక్కొని ఫేవర్ చేస్తామని చెప్పారట. మీటింగ్ అయిపోయిన. తర్వాత టీమ్ అంతా కలిసి ఇ న్యూ యార్క్ కి తిరిగి వెళ్దామని నిర్ణయించుకున్నారట. 90 నిమిషాల ఫ్లైట్ ప్రయాణంలో రతన్ టాటా చాలా డల్ గా ఉన్నారట.

అయితే 2008 లో టాటా మోటార్స్ సంస్థ, గ్లోబల్ ఫైనాన్షియల్ మెల్ట్ డౌన్ (ఆర్థిక మాంద్యం) వల్ల ఇబ్బందులు ఎదుర్కొన్న ఫోర్డ్ కంపెనీ వాళ్ళ జాగ్వార్ ల్యాండ్ రోవర్ బ్రాండ్స్ ని 2.3 బిలియన్ల కి కొనుక్కున్నారు. అప్పుడు ఫోర్డ్ చైర్మన్ బిల్ ఫోర్డ్ రతన్ టాటా గారికి థ్యాంక్యూ చెప్పి జాగ్వార్ ల్యాండ్ రోవర్ కొనుక్కొని చాలా పెద్ద ఫేవర్ చేశారు అని అన్నారట. ఇలా రతన్ టాటా గారికి స్వీట్ రివేంజ్ తీర్చుకునే అవకాశం వచ్చింది అని అంటూ ఉంటారు.

మనం మామూలుగా భార్య భర్తల మధ్య వచ్చే జోక్స్ చదువుతూనే ఉంటాం. వీటిలో కొన్ని నిజ జీవితంతో సంబంధం లేకపోయినా కూడా ఫన్నీగా అనిపిస్తాయి.

అందుకే ఎంతోకాలం నుండి భార్యాభర్తల మధ్య వచ్చే జోక్స్ పాపులర్ అయ్యాయి. అలా ఒక భార్య ఊరికి వెళ్తూ తన భర్తకి కొన్ని విషయాలు మెసేజెస్ రూపంలో చెప్పింది. ఆ భార్య ఏం చెప్పిందంటే.

representative image

# పక్కింటి వాళ్ళని, ఎదురింటి వాళ్ళని పాలు వచ్చాయా, పేపర్ వచ్చిందా అని పొద్దున్నే లేపి చిరాకు పెట్టకండి. వాళ్లు మిమ్మల్ని తిట్టడంతో పాటు, ఊరెళ్ళి వాళ్ళ నిద్ర చెడ కొట్టినందుకు నన్ను కూడా తిట్టుకుంటారు.

# పార్టీలు లాంటివి ఇంట్లో పెట్టకండి. ఇల్లు క్లీన్ చేసుకోవడానికి నాకు రెండు రోజులు పడుతుంది.

# కళ్ళజోడు బాత్రూంలో పెట్టి మర్చిపోకండి.

# అద్దం ముందు గంటలు గంటలు నిలబడి రెడీ అవ్వడం తగ్గించండి. మీరు తొందరగా పని చేసుకుంటారు అని కావాలనే టైం కొంచెం ఫాస్ట్ పెట్టాను. మీరు అదే టైం ఫాలో అవ్వండి.

# నేను లేనన్ని రోజులు, మన పని మనిషి రాదు. వాళ్ళ అమ్మ పనిలోకి వస్తుంది.

# ఇంటర్నెట్ రావట్లేదు అని కంప్లైంట్ ఇవ్వడానికి ఫోన్ చేయకండి. మీకు ఆ ఫోన్ పట్టుకుంటే అర్ధరాత్రి అయినా తెలియట్లేదు అని ఇంటర్నెట్ కట్ చేయించాను.

representative image

# నేను మళ్ళీ తిరిగి వస్తాను అన్న విషయం మర్చిపోకండి.

# పోయినసారి లాగా స్టవ్ ఎన్నిసార్లు వెలిగించినా వెలగడం లేదు అని టెన్షన్ పడి నాకు కాల్ చేయకుండా, ఈసారి వెలిగించే ముందు స్టవ్ ఆన్ చేయడం మర్చిపోకండి.

NOTE: Images used in the article and the featured image are just for representative purpose. But not the actual characters.

ఒక మనిషి జీవితంలో మార్పు అనేది చాలా సహజమైన విషయం. ప్రతి మనిషి జీవితంలో ముందుకు వెళ్తున్నప్పుడు ఈ మార్పుని ఎదుర్కోవాల్సిందే.

కానీ కొన్నిసార్లు ఆ మార్పు వల్ల ఆ మనిషి తన వ్యక్తిత్వాన్ని కోల్పోతాడు. తాను తన లాగా కాకుండా వేరే ఎవరి లాగానే ఉంటూ ఉంటాడు. ఇందుకు ఉదాహరణ ఇప్పుడు మీరు చదవబోయే కథ.

సంధ్య ఒక సాఫ్ట్వేర్ కంపెనీలో ఉద్యోగం చేస్తోంది. ఉద్యోగంలో చేరిన కొన్ని సంవత్సరాలకి వాళ్ళ ఇంట్లో వారు తనకి పెళ్లి చేశారు. పెళ్లయిన తర్వాత సంధ్య తన భర్తతో, అత్తమామలతో కలిసి ఉంది. సంధ్య కి ఈవినింగ్ షిఫ్ట్. దాంతో సంధ్య షిఫ్ట్ ముగించేటప్పటికి దాదాపు తెల్లవారుజాము అవుతుంది. సంధ్య అప్పుడు పడుకొని 10 గంటల తర్వాత లేస్తుంది.

పెళ్లి కాక ముందు తను ఇలాగే చేసేది. పెళ్లయిన తర్వాత కూడా తను షిఫ్ట్ మూడు గంటలకి పూర్తవడంతో 3 గంటలకి పడుకుని 10 గంటలకి నిద్రలేచింది సంధ్య. నిద్ర లేచి, ఫ్రెషప్ అయ్యి, తన అత్త గారికి సహాయం చేద్దామని వెళ్ళింది. అత్త గారిని చూసి నవ్వుతూ పలకరించింది సంధ్య. కానీ అత్తగారి మొహంలో ఆ నవ్వు లేదు. సంధ్య “ఏమైంది అత్తయ్యా?” అని అడిగింది.

అందుకు సంధ్య వాళ్ళ అత్తగారు “ఇంత ఆలస్యంగా నిద్రలేవడం ఏంటి? 7 గంటలకు నిద్ర లేస్తే ఏమవుతుంది?” అని అడిగింది. అందుకు సంధ్య “అంటే నా షిఫ్ట్ తెల్లవారుజామున అయిపోతుంది అత్తయ్యా. అప్పుడు పడుకొని కొంచెం ఆలస్యంగా నిద్ర లేస్తాను” అని చెప్పింది. అందుకు వాళ్ళ అత్తగారు “ఇలాంటివన్నీ ఇంకా నడవవు. ఉదయం 7 గంటలకు నిద్ర లేవడం అలవాటు చేసుకో” అని సంధ్యని పైనుంచి కిందికి చూసింది. సంధ్య నైట్ డ్రెస్ లో ఉంది.

“ఇక మీదట ఇలాంటి బట్టలు వేసుకోవడం మానేసెయ్. ఇంట్లో మీ మామ గారు కూడా తిరుగుతూ ఉంటారు. తయారయ్యే విధానం మార్చుకో” అని చెప్పింది. సంధ్యకి నిద్ర చాలకపోయినా కూడా అలాగే 7 గంటలకి లేచి అత్తగారికి పనిలో సహాయం చేసేది. తన షిఫ్ట్ మొదలయ్యే టైం కి పని మొత్తం ముగించుకొని ఉద్యోగానికి వెళ్లబోతున్నా కూడా వాళ్ళ అత్తగారు ఆపి ఏదో ఒక పని చెప్పేది.

“ఉద్యోగానికి వెళ్ళాలి” అంటే అయినా “సమయం కాని సమయంలో చేసేది ఏం ఉద్యోగం? ఇలాంటి ఉద్యోగం చేయడం అవసరమా? మానేసి వేరే ఏదైనా చూసుకో” అని చెప్పింది. సంధ్యకి తన భర్త నుండి కానీ, తన మామగారి నుండి కానీ ఎటువంటి మద్దతు లభించలేదు. అంతే కాకుండా వాళ్లు కూడా సంధ్య అత్తగారు అన్న మాటకే మద్దతు ఇచ్చి సంధ్యని వేరే ఉద్యోగం చూసుకోమని చెప్పారు. దాంతో సంధ్య ఒక స్కూల్లో టీచర్ గా జాయిన్ అయింది.

ఇప్పుడు సంధ్య తన అత్తగారికి నచ్చినట్టు గానే జాబ్ చేస్తూ, ఇంట్లో అందరికీ సహాయం చేస్తోంది. దాంతో సంధ్య అత్తగారు, మామగారు, భర్త చాలా సంతోషంగా ఉన్నారు. సంధ్య అత్తగారు అయితే అందరికీ తన కోడలికి తనే ఒక మంచి దారి చూపించినట్టు, ఇలా సమయం కానీ సమయంలో చేసే సాఫ్ట్వేర్ జాబ్ వల్ల ఆరోగ్యం పాడైపోతుంది అని టీచర్ జాబ్ లో చేరాలా చేసినట్లు గొప్పగా చెప్పుకుంది.

వాళ్లందరూ కూడా సంధ్య అత్తగారిని చాలా పొగుడుతున్నారు. అందరూ బాగానే ఉన్నారు. కానీ సంధ్య మాత్రం తన వ్యక్తిత్వాన్ని ఎప్పుడో కోల్పోయింది. సంధ్యకి క్యాంపస్ ప్లేస్మెంట్ లో జాబ్ రాకపోయినా కూడా తనకి సాఫ్ట్వేర్ జాబ్ చేయాలనే ఇష్టం ఉండడంతో ఎంతో కష్టపడి ఎన్నో ఇంటర్వ్యూలలో ఫెయిల్ అయినా కూడా మళ్లీ ప్రయత్నించి ఆ జాబ్ సంపాదించుకుంది.

సంధ్య చేసే హార్డ్ వర్క్ ని, పడే కష్టాన్ని చూసి తనతో ఉద్యోగం చేసే వారందరూ సంధ్యని ఆదర్శంగా తీసుకునే వాళ్ళు. దాంతో సంధ్య మెల్లగా ప్రమోట్ అవుతూ కంపెనీలో టాప్ పొజిషన్ కి వెళ్ళింది. అలా అంత కష్టపడి టాప్ పొజిషన్ కి వెళ్ళిన సంధ్య ఉద్యోగం మానేసి వెళ్లిపోయింది అంటే వాళ్లు కూడా షాక్ అయ్యారు.

సంధ్య లాంటి వాళ్ళు ఈ ప్రపంచంలో ఎంతో మంది ఉంటారు. ప్రపంచ వరకు ఎందుకు మనలో కొంత మంది మన చుట్టూనే ఉన్న ఎంతోమంది సంధ్య ఎదుర్కొన్న సమస్యలను ఎదుర్కొంటుంటారు. అసలు ఇందులో సంధ్య చేసిన తప్పేంటి? అవతల వారి మీద తమ ఇష్టాలని రుద్దడం వల్ల జనాలకు ఏమొస్తుంది? వారికే తెలియాలి.

NOTE: images used in this article are just for representative purpose. But not the actual characters.

ప్రేమ అంటే అనిర్వచనీయమైనదంటూ మనం కాలేజీల్లో చదువుకునే రోజుల్లో గొప్ప గా చెప్పుకుంటుంటాం.. కానీ పెళ్లి అయ్యాక అది మీనింగ్ లెస్ అంటూ ఫీల్ అయిపోతూ ఉంటాం. కాలేజీలో చదువుకునే రోజుల్లో చలం బాపతు కవితల్ని రాస్తూ.. నేనో కాళిదాసునన్నట్లు ఫీల్ అయిపోతుండేవాడిని. కానీ పెళ్లి అయ్యాకా..అసలు జీవిత సత్యం బోధ పడింది. నా స్టోరీ చదివి.. నాకో సలహా ఇస్తారని ఆశిస్తున్నాను.

నా పేరు అనిల్. ప్రతి చిన్న విషయాన్నీ చూసి ఆనందించే మనస్తత్వం నాది. నా దృష్టిలో ప్రేమ ఎంతో ఉన్నతమైనది. నా లైఫ్ లోకి వచ్చే అమ్మాయిని ఇలా చూసుకోవాలి.. అంత ప్రేమ గా చూసుకోవాలి అని అనుకుంటూ.. గొప్పగా కలలు కన్నాను. కాలేజీ లో ఎందరు అమ్మాయిల్ని చూసినా నా మనసుకేమి పట్టలేదు.. చదువైపోయి.. మంచి జాబ్ లో సెటిల్ అయిపోయి నా జీవితం లోకి రాబోయే మహారాణి కోసం ఎదురు చూస్తూ ఉన్న సమయం లో మా ఇంట్లో వాళ్ళు నన్ను పెళ్లి చూపులకు తీసుకెళ్లారు. తొలిచూపులోనే ఆమె నాకు బాగా నచ్చేసింది. పెద్ద ఇబ్బందులేవీ లేకుండానే మా పెళ్లి జరిగిపోయింది. పెళ్లి చూపులోనే ఆమెతో ప్రేమలో పడిపోయాను..

ఆమె గురించి తెలుసుకోవాలని, ఆమెతో కలిసి సమయం గడపాలని, ఊసులాడుకోవాలని ఇలా ఎన్నో కలలు కన్నాను. తీరా పెళ్లి అయిన నెల రోజులకే నా కలలన్ని కల్లలని తెలిసొచ్చింది. పైకి విరబూసిన తామరపువ్వు లోపలేమో కుళ్లిపోయిన ఆకులాంటి మనస్తత్వం తనది. మాట కి మాట..చివరకు గొడవలు తప్ప మా సంసారం లో సంతోషమే లేదు. ఇద్దరిదీ ఒకే ఊరు కావడం తో ప్రతి చిన్న విషయానికి, ఆమె ఇల్లు వదిలి పుట్టింటికి వెళ్లిపోయేది. నా పైనా.. నా తల్లితండ్రులపైనా అందరికీ లేని పోనీ చాడీలు చెబుతుండేది. చివరకు మా ఇంటికి ఎవరైనా చుట్టాలు వచ్చినా.. వారిని కూడా మా ముందే అనరాని మాటలు అనేది.

ఎందుకిలా చేస్తున్నావ్ అని నిలదీస్తే.. మా పై గృహ హింస చట్టం కింద కేసు పెడతానని బెదిరించేది. తనని దారికి తెచ్చుకోవాలని ప్రయత్నించి..ఇప్పటికి నాలుగేళ్లు గడిచిపోయింది. కాపురమే చెయ్యని అమ్మాయితో పిల్లలని కనడం సాధ్యమేనా.. ఇరుగు పొరుగు అంతా… పెళ్ళై నాలుగేళ్లవుతున్నా పిల్లలు లేరేంటి..? అన్న ప్రశ్నలు వేస్తుంటే భరించలేకపోతున్నాను.

పోనీ ఇష్టం లేని పెళ్లి ఎందుకు అని..విడాకులు అడిగాను.. అందుకు కూడా ఆమె ఒప్పుకోలేదు. ఇటు సంసారము చెయ్యదు.. అటు విడాకులూ ఇవ్వదు.. ఎంత ఇష్టపడి పెళ్లి చేసుకున్నానో.. అసలెందుకు పెళ్లి చేసుకున్నానా అని అనిపించేలా చేసింది. అసలు ఈ పరిస్థితుల్ని, ఈ సంసారాన్ని వదిలేసి, బయటపడి ప్రశాంతం గా బతకాలని ఉంది.. ఇందుకు నేను ఏమి చేయాలి.. నాకు ఏదైనా సలహా ఇవ్వగలరు.

NOTE: All the images used in this article are just for representative purpose only. But not the actual characters.