పూర్వ కాలం నుండి మనుషులు గుంపులుగా వేరు వేరు తెగలుగా నివసించడం మొదలుపెట్టినప్పటి నుండి కుక్కలు వారి కుటుంబ సభ్యులుగా భావించడం ఆ కాలం నుండే మొదలు అయ్యింది ..పూర్వ కాలం మానవులు అడవులలో జీవించేటప్పుడు రాత్రి సమయంలో నిదురించేటప్పుడు క్రూర మృగాలు వారి మీద దాడిచేయకుండా కుక్కలు అరిసి పడుకున్న మనుషులను మేలుకొలిపి ఆ క్రూర మృగాలను తరిమివెయ్యడానికి ఉపయోగపడేవి.ఈ విధంగా కుక్కలు మానవ జీవనంలో ఒక భాగం అయ్యాయి ..
ఆ తర్వాత నాగరికత పెరిగాక కూడా కుక్కలు చూపించే విశ్వాసం వలన అవి మనపట్ల చూపించే ప్రేమ వలన కుక్కలను పెంచుకుంటారు .కుక్క కి ఉన్న విశ్వాసం మనిషికి కూడా ఉండదు అని సామెత కూడా ఉంది ..అస్తమాను ప్రతిఇంట్లో ఈ విషయం గురించి చెప్పుకుంటూ ఉంటారు ..అలాగే మిగతా జంతువులూ ఐన పిల్లి ,లేడి ,గుర్రం ,ఎద్దులు ,ఆవులు ఇలా అన్ని జీవులతోను మనిషికి సంబంధం ఏర్పడింది ..మరి ముఖ్యంగా ఎద్దులు అయితే రైతుల జీవితంలో కీలక పాత్ర వహిస్తాయి ..ఎందుకంటే భూమిని దున్ని పంట పండించే సమయంలో ,ఒక చోట నుండి గడ్డిని మరియు ఇతర పదర్ధాల రవాణాలోనూ ఇవి ముఖ్యమైన పాత్ర వహిస్తాయి. ఇలా ఎద్దులు కూడా మనుషుల మీద బాగా ప్రేమను పెంచుంటాయి ..ఇలా ఒక ఎద్దు చూపించిన ప్రేమ అందరిని కంట తడి పెట్టించేలా చేస్తుంది ..ఆ వివరాలేంటో ఇప్పుడు చూద్దాం ..
ఉత్తరప్రదేశ్ లో ఒక రైతు ఒక ఎద్దును చిన్ననాటి నుండి పెంచుకొని తనతోనే ఉంచుకుంటున్నాడు .అది పెద్దగా అయినా తర్వాత రోజు పొలానికి తీసుకువెళ్లి మళ్ళీ ఇంటికి తనతో పట్టు తీసుకువచ్చేవాడు ..ఆ రైతుకు ఆ ఎద్దు అంటే చాలా ప్రేమ .కావున ఆ ఎద్దుకు భీమ్ అని పేరు పెట్టుకున్నాడు ..ఆ ఎద్దును కొంతకాలంగా ఇంటి దగ్గరే కట్టేసేవారు .అప్పుడు అది తీవ్రంగా అరుస్తూ రైతు గురించి రోదించేది..ఆ సమయంలో రైతు ఆరోగ్యం బాగోలేక ఇంటి దగ్గర ఉండేవాడు కాదు.తర్వాతా రైతు మరణించడంతో అంత్యక్రియల సమయంలో ఆ ఎద్దును స్మశాన వాటికి తీసుకువెళ్లారు.ఆ విషయం గ్రహించిన ఎద్దు తీవ్రంగా రోదించింది ..
అంత్యక్రియలు పూర్తి అయిన తర్వాత కూడా భీమ్ ఇంటికి రాకుండా అక్కడే ఉండిపోయింది .ఎన్నిసార్లు బ్రతిమాలిన లాభం లేకపోయింది ..బలవంతంగా తీసుకువెల్దంమని ప్రయత్నించినా నిరాకరించింది.ఆ రైతు సమాధి దగ్గరకి ఎవరు వచ్చిన ఇతర జంతువులూ ఏమైనా వచ్చిన వాటిని అక్కడ నుండి తరిమేసేది.అక్కడే ఉంటూ గడ్డి తింటూ ఆ సమాధి ని చూస్తూ ఉండిపోయింది భీమ్.ఆ ఎద్దు ప్రేమను చుసిన స్థానికులు కన్నీరు మున్నీరు అవుతున్నారు ..మనుషుల కంటే కూడా ఈ జంతువూ ఇంత ప్రేమ చూపిస్తుంది అని అందరు ఆ ఎద్దును గురించి అందరు చాలా గొప్పగా మాట్లాడుకుంటున్నారు ..
బాబూరావు తెలంగాణలోని ఆదిలాబాద్ జిల్లాలో ఒక చిన్న గ్రామంలో పేద కుటుంబంలో జన్మించారు. పాఠశాల చదువు పూర్తి అయిన తరువాత ఏదైనా సాధించాలని హైదరాబాద్‌కు వచ్చారు. అయితే నగరానికి వచ్చిన తొలి రోజుల్లో ఎంతో కష్టపడాల్సి వచ్చింది. సికింద్రాబాద్ రైల్వే స్టేషన్ ప్లాట్‌ఫామ్‌పై కూడా పడుకున్నాడు. మొదట్లో బట్టల షాప్ లో పనిచేశారు. కొన్ని చిన్న ఉద్యోగాలను చేశాడు. హోటల్ లో పనిచేస్తే కనీసం తినడానికి ఆహారం లభిస్తుందనే ఉద్దేశ్యంతో కేఫ్‌లో పని చేయాలని నిర్ణయించుకున్నాడు.
అలా కేఫ్‌లో క్లీనర్‌గా పనిచేయం ప్రారంభించిన బాబూరావు వెయిటర్‌గా ప్రమోషన్ పొందాడు. ఆ తరువాత బిస్కెట్లు, టీ తయారు చేశాడు. అలా ఒక్కోమెట్టు ఎక్కుతూ 1978 నాటికి బాబురావు కేఫ్‌ను నడిపే స్థితి వచ్చాడు. కేఫ్ నడిపే కాంట్రాక్ట్ పై సంతకం చేశారు. మొదట్లో లాభాలు వచ్చినప్పటికీ, బాబూరావు కేఫ్ యాజమాన్యానికి ప్రతి నెలా నిర్ణీత మొత్తం చెల్లించాల్సి వచ్చేది. కష్టపడుతూ 1993 సంవత్సరం నాటికి కేఫ్‌ను సొంతం చేసుకోవడానికి అవసరం అయిన డబ్బును సంపాదించాడు. అప్పటి నుండి బాబూరావు ఓనర్ గా మారి, కేఫ్ ను సక్సెస్ ఫుల్ గా నడుపుతున్నాడు. మూడు అవుట్‌లెట్‌ల యజమానిగా మారిన బాబూ రావు తన మూలాలను మర్చిపోలేదు.
ఈ కేఫ్ ద్వారా పేదవారికి సాయం చేస్తూ ఉంటారు. ప్రతి రోజూ షాపులో మిగిలిన బిస్కెట్లను, బ్రెడ్‌లను పేద వారికి పంచుతుంటారు. ఆయన తండ్రి కోరిక మేరకు 25 ఏళ్ల నుంచి ఎన్నో సమాజ సేవా కార్యక్రమాలను నిర్వహిస్తున్నారు. నిలోఫర్ హాస్పిటల్ మరియు ఎంఎన్జే క్యాన్సర్ ఆసుపత్రి చుట్టూ ఉన్న పేషంట్లకు, పేదవారికి ఆహారం అందిస్తున్నారు. ప్రస్తుతం రోజుకు ఐదు వందల మందికి అల్పాహారం, మూడు వందల మందికి భోజనం అందిస్తున్నారు.