Human angle

సాధారణంగా ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకుంటే ఇద్దరు వ్యక్తుల మధ్య సమస్యలు చాలా తక్కువగా వస్తాయి అంటారు. కానీ ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకున్న తర్వాత కూడా సమస్యలు ఎదుర్కొనే వాళ్ళు ఎంతోమంది ఉంటారు. తన బాధని చెప్తూ ఒక యువతి ఈ విధంగా రాసింది. నా పేరు పవిత్ర. నేను కాలేజ్ లో ఉన్నప్పుడు రాజేష్ పరిచయం అయ్యాడు. ఇద్దరం ఒకటే క్లాస్. నేను అమ్మాయి, అబ్బాయి అనే భేదం లేకుండా అందరితో ఒకే లాగా ప్రవర్తించేదాన్ని. దాంతో నాకు రాజేష్ తో పరిచయం ఏర్పడటం, అది ప్రేమగా మారడం జరగడానికి ఎక్కువ సమయం పట్టలేదు.

రాజేష్ కి కొంచెం కోపం ఎక్కువ. కానీ మేమిద్దరం రిలేషన్ లోకి వెళ్లిన తర్వాత కోపం తగ్గించేసుకున్నాడు. ఆ మాట నాకు ఆనందాన్ని కలిగించింది. అలా 5 ఏళ్లు గడిచిపోయాయి. ఇద్దరికీ మంచి ఉద్యోగం వచ్చింది. ఇంక పెళ్లి చేసుకుందామని అనుకున్నాం. ముందు మా ఇంట్లో వాళ్ళు ఒప్పుకోలేదు. కానీ రాజేష్ మాట్లాడిన తీరు చూసి, వాళ్ల కుటుంబంతో మాట్లాడిన తర్వాత మా వాళ్ళకి కూడా రాజేష్ బాగా నచ్చాడు. అలా మా ఇద్దరి పెళ్లి జరిగిపోయింది. పెళ్లయిన కొన్ని రోజుల వరకు బాగానే ఉన్నాం. రెండు నెలలకు ఒకసారి మా అమ్మ వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లి వస్తూ ఉండేదాన్ని.

మేమందరం ఒకే సిటీలో ఉంటాం. నేను చాలా ఆనందంగా ఉండటంతో మా అమ్మ, నాన్న కూడా నన్ను చూసి సంతోషపడేవాళ్ళు. నా తమ్ముడు పేరు అజయ్. అజయ్ కూడా ఒక అమ్మాయిని ఇష్టపడ్డాడు. నన్ను చూసిన మా అమ్మనాన్నలు అజయ్ కూడా సంతోషంగా ఉంటాడు అనే ఉద్దేశంతో వాళ్ల ప్రేమని అంగీకరించారు. అజయ్ అమ్మాయిని మా ఇంటికి తీసుకు వస్తున్నాడు. నేను కూడా వెళ్లి ఆ అమ్మాయిని కలుద్దామని అనుకున్నాను. ఇదే విషయం రాజేష్ కి చెప్పాను. దానికి రాజేష్ చెప్పిన సమాధానంకి నాకు నోట మాట రాలేదు.

“ఎక్కడికీ వెళ్లాల్సిన అవసరం లేదు. ఇలా రెండు నెలలకు ఒకసారి మీ అమ్మ వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లడం అవసరమా? పండగ వస్తుంది. మనం ఈసారి మా అమ్మ వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళాలి” అని అన్నాడు. “ఇప్పుడు వెళ్లి సాయంత్రం వరకు వచ్చేస్తాను” అని చెప్పాను. నేను చెప్తున్నా వినకుండా వాళ్ళ అమ్మ వాళ్లకి ఫోన్ చేసి, మేమిద్దరం ఇప్పుడే బయలుదేరి వస్తున్నాం” అని చెప్పాడు. నాకు ఏం మాట్లాడాలో అర్థం కాలేదు. మళ్లీ చాలా సంవత్సరాల తర్వాత రాజేష్ లో ఇలాంటి ప్రవర్తన చూస్తున్నాను. పండగకి మా అత్తగారి వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లి వచ్చిన తర్వాత, మా అమ్మ వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లి వస్తాను అని అడిగాను.

అందుకు కూడా రాజేష్ ఒప్పుకోలేదు. ఇద్దరికీ చాలా పెద్ద గొడవ అయింది. నన్ను కొట్టినంత పని చేశాడు. అప్పుడు నాకు అర్థమైంది రాజేష్ కి కోపం తగ్గలేదు. తగ్గినట్టు నటించాడు. తర్వాత ఎన్నోసార్లు ఈ కోపాన్ని నేను చూశాను. మా అమ్మ వాళ్లకు చెబుదామంటే వాళ్ళు బాధ పడతారు అని భయం. మా అత్తయ్య, మామయ్య నన్ను కూతురు కంటే ఎక్కువగా చూసుకుంటున్నారు. నాకు సమస్య కేవలం రాజేష్ తోనే. రాజేష్ స్వతహాగా మంచివాడే అయినా కానీ, కోపం వచ్చినప్పుడు ఏం చేస్తాడో తనకే తెలియదు. డాక్టర్ దగ్గరికి వెళ్దాం అన్నా రాడు. నాకు ఏం చేయాలో అర్థం అవ్వడం లేదు. ఇంకా ఎన్నిరోజులు నేను ఇవన్నీ భరించాలి?

ఒక్కొక్కసారి మనం తెలిసి తెలియకుండా చేసే చిన్న పొరపాటు కూడా అనుకోని పరిణామాలకు దారి తీస్తుంది. అసలు మనం చేసేది పొరపాటు కిందకి కూడా పరిగణనలోకి రాదు. కానీ ఒక చిన్న జాగ్రత్త తీసుకోవడం వల్ల మనకి తెలియకుండా వచ్చే ప్రమాదాల నుండి మనల్ని మనం రక్షించుకోగలుగుతాం అని తమిళనాడుకి చెందిన ఒక వ్యక్తి తన కథను ఈ విధంగా పంచుకున్నాడు.

“జనవరి 7వ తేదీ దాదాపు సాయంత్రం 6 గంటలు అవుతున్నప్పుడు నేను నా భార్య బైక్ మీద బయటికి వెళ్ళాం. అన్నా నగర్ దగ్గర ఉండగా నా భార్య సడన్ గా స్పృహ తప్పి కింద పడిపోయింది. వెంటనే నేను దగ్గరలో ఉన్న ఒక హాస్పిటల్ కి తీసుకు వెళ్ళాను. డాక్టర్లు సిటీ స్కాన్ చేసి మెదడు ఎడమ వైపు భాగం ఉబ్బుతోందని. ఇంక బతకడం కష్టం అని చెప్పారు. నేను హాస్పిటల్ నుండి నా భార్యని డిశ్చార్జ్ చేయించి వేరే ఆసుపత్రికి తీసుకువెళ్ళాను.

అక్కడి డాక్టర్లు సర్జరీ చేశారు. సర్జరీ తర్వాత నా భార్య మెదడు స్పందించడం క్రమంగా తగ్గింది. అప్పుడు నా భార్య ఐదు నెలల గర్భవతి. నా భార్య కోమాలోకి వెళ్ళిపోయింది. ఐదు రోజుల తర్వాత నా కొడుకు ఈ లోకాన్ని కూడా చూడకుండా తన తల్లి కడుపులో ఉండగానే మరణించాడు.

డాక్టర్లు నా భార్యకు బ్రెయిన్ డెడ్ అని చెప్పారు. మేము అవయవ దానం చేయాలి అని ముందే నిర్ణయించుకున్నాం. దుఃఖం లోనే ఆర్గాన్ డొనేషన్ ఫార్మ్ మీద సంతకం చేశాను. జనవరి 13న నా భార్య నన్ను విడిచి అనంతలోకాలకు వెళ్ళిపోయింది.

ఇదంతా నేను మీకు ఎందుకు చెబుతున్నాను అంటే బైక్ నడిపేటప్పుడు నేను హెల్మెట్ పెట్టుకున్నాను కానీ నా భార్య హెల్మెట్ పెట్టుకోలేదు. తను కూడా హెల్మెట్ పెట్టుకుని ఉంటే ఇవాళ తనని కాపాడుకునే వాడిని. అందుకే జాగ్రత్త అనేది చిన్నదైనా పెద్దదైనా ముఖ్యమైనదే. తెలిసీ తెలియకుండా నేను అజాగ్రత్తగా ఉండటం వల్ల నా జీవితం అయిన నా భార్య ఉమ నాకు దూరం అయింది”.అని తన బాధను చెప్పి తన భార్యతో చివరిగా దిగిన సెల్ఫీ ని పోస్ట్ చేశాడు.

మనం జీవితంలో సెటిల్ అవడానికి ఎన్నో ప్రయత్నాలు చేస్తూనే ఉంటాం. చదువు పూర్తి కాగానే ఏదైనా మంచి కంపెనీలో జాబ్ కొట్టేయాలి అని భావిస్తూ ఉంటాం. మంచి సంపాదన వచ్చే ఉద్యోగం ఉంటె లైఫ్ సెటిల్ అయిపోయినట్లే అనుకుంటాం. తీరా, జాబ్ వచ్చాక జీవితం యాంత్రికమైపోయిందని అనిపిస్తుంది. కానీ ప్రతి అవసరానికి జాబ్ పైనే డిపెండ్ అయి ఉంటాం కాబట్టి కమిట్ అయి పని చేస్తాం.

అయితే.. మరికొందరు మాత్రం వ్యాపారమే తమ లక్ష్యంగా పెట్టుకుంటారు. కృషి, పట్టుదలతో వ్యాపారంలో విజయాలు సాధిస్తారు. అయితే.. జాబ్ లైఫ్ తో పోలిస్తే.. వ్యాపారంలో మాత్రం ఎక్కువ ఓర్పు కావాల్సి వస్తుంది. ఈ కుర్రాడు కూడా ఈ కోవ కిందకే వస్తాడు. ఐఐఎం లో ఎంబీఏ చేయాలి అనేది ఈ కుర్రాడి కల. కానీ, అది నెరవేరకపోవడంతో కుంగిపోలేదు. తండ్రిదారిలోనే వ్యాపారం చేయాలనుకున్నాడు.

ఈ కుర్రాడి పేరు ప్రఫుల్ బిల్లోర్. మధ్య ప్రదేశ్ కు చెందిన వ్యక్తి. ఎంబీఏ చదవాలన్న తన కల తీర్చుకోవడానికి కామన్ అడ్మిషన్ టెస్ట్ కు ప్రిపేర్ అయ్యాడు. దాదాపు మూడేళ్లపాటు అందులో శిక్షణ పొందాడు. అయితే.. టెస్ట్ పాస్ కాకపోవడంతో ఎంబీఏ సీట్ దక్కలేదు. దీనితో.. ఇది విరమించి మరో మార్గం ఎంచుకోవాలనుకున్నాడు. చదువుకోవడానికి కావాలని చెప్పి తన తండ్రి వద్ద నుంచి పదివేల రూపాయలను తీసుకొన్నాడు.

ఆ డబ్బుతో టీ వ్యాపారాన్ని ప్రారంభించాలనుకున్నాడు. అందుకోసం అవసరమైన సామానులను కొనుక్కున్నాడు. అహ్మదాబాద్ లో ఐఐఎమ్ పక్కనే ఒక MBA చాయ్ వాలా అన్న పేరుతో చిన్న టీ స్టాల్ ను ఏర్పాటు చేసుకున్నాడు. అక్కడికి చదువుకోవడానికి వచ్చే కుర్రాళ్లతో ఇంగ్లీష్ లో మాట్లాడడం, అతని వ్యాపారంకూడా వైవిధ్యంగా ఉండడంతో చాలా మంది అతనితో మాట్లాడుతూ టీ తాగడానికి వచ్చేవారు. ఇంకా ఉద్యోగులను, నిరుద్యోగులను ఆకర్షించే విధంగా కొటేషన్స్ ను తన టీ స్టాల్ లో పెడుతూ ఉండేవాడు.

దీనితో తక్కువ టైం లోనే లోకల్ గా మంచి పేరు సంపాదించేసుకున్నాడు. అతని టీ స్టాల్ కి డిమాండ్ రావడం మొదలైంది. ఒక్క టీ స్టాల్ తో మొదలయిన అతని వ్యాపారం ప్రస్తుతం దేశవ్యాప్తంగా 22 టీ స్టాల్స్ ను ఏర్పాటు చేసుకునేలా చేసింది. పదివేలతో వ్యాపారం మొదలుపెట్టి.. కోట్లు గడించే స్థాయికి చేరుకున్నాడు. అతని తండ్రి పూజ సామాగ్రి వ్యాపారం చేస్తూ ఉంటారు. కుమారుడిని చూసి ఆయన గర్విస్తారు. పిల్లలు ఏది చేయాలనుకుంటే అది చేసేవిధంగా తల్లితండ్రులు ప్రోత్సాహం ఇవ్వాలంటూ ఆయన తన అభిప్రాయాన్ని వ్యక్తం చేసారు.

ఈ ఫొటోలో ఉన్న అమ్మాయి పేరు ఆర్య. ఆమె తల్లి ఓ ప్రైవేట్ రెసెప్షనిస్ట్ గా పనిచేస్తున్నారు. తండ్రి పెట్రోల్ బంక్ లో పనిచేస్తున్నారు. వారికొచ్చే ఆదాయం అంతంతమాత్రమే అయినా కూతురు చదువు విషయంలో ఇద్దరూ రాజీ పడలేదు. ఆమెను ఉన్నతంగా చదివించి మంచి పొజిషన్ లో నిలబెట్టాలని భావించారు. అందుకు తగ్గట్లే కూతురు ఆర్య కూడా చదువు పట్ల చాలా శ్రద్ధ కనబరిచేది.

చిన్నప్పటినుంచి చదువులో చురుకుగా ఉన్న ఆర్య ఐఐటి కాన్పూర్ లో పెట్రో కెమికల్ ఇంజనీరింగ్ లో ఎంటెక్ సీటు సంపాదించింది. ఓ పెట్రోల్ బంక్ కూతురు పెట్రోల్ కెమికల్ ఇంజనీరింగ్ లో సీటు సంపాదించడం తో ఆమె గురించిన వార్త వైరల్ అయింది. ఈ తండ్రి కూతుళ్ళ స్టోరీని పెట్రోల్ బంక్ మేనేజర్ ట్వీట్ చేసారు. అంతే కాదు తన సన్నిహితులు, కొలీగ్స్ ఉన్న వాట్సాప్ గ్రూప్ లలో కూడా షేర్ చేసారు.

దీనితో ఈ స్టోరీ వైరల్ అయింది. కేంద్ర పెట్రోలియం శాఖ మంత్రి హర్‌దీప్సింగ్‌ పురి, ప్రముఖ ఐఏఎస్, ఐపీఎస్‌ అధికారులు కూడా ఈ ట్వీట్ ను రీట్వీట్ చేసి ఈ తండ్రి కూతుళ్లను అభినందించారు. టెన్త్, ఇంటర్ లలోనే 98 శాతం మార్కులు సాధించిన ఆర్య 78.3 శాతంతో పెట్రో కెమికల్ ఇంజనీరింగ్ ను పూర్తి చేసింది. ఐఐటి కాన్పూరు లో కూడా సీటు సంపాదించడం తో ఆ తల్లితండ్రుల ఆనందానికి హద్దుల్లేవు. అందరు ఎలక్ట్రానిక్ ఇంజనీరింగ్ వైపు పరిగెత్తి సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీర్ లు అయిపోవాలనుకునే ఈరోజుల్లో ఈ అమ్మాయి తన తండ్రి కోసం పెట్రో కెమికల్ ఇంజనీరింగ్ పూర్తి చేయాలనుకుంటోంది. అంతే కాదు.. పెట్రో కెమికల్ ఇంజనీర్ గా లైఫ్ లో స్థిరపడాలని అనుకుంటోంది.

ఆర్య తండ్రి మాట్లాడుతూ.. మా ఇద్దరి సంపాదన అంతంత మాత్రమే అయినా, తన చదువు విషయం లో రాజీ పడాలని అనుకోలేదు. ఇంకా తన హాస్టల్, ఇతర ఫీజులు చెల్లించాల్సి ఉంది. వీలైనంత తొందరలో వీటిని కూడా పూర్తి చేసేస్తాం. నా కూతురుని పెట్రో కెమికల్ ఇంజనీర్ గా చూడాలని అనుకున్నాం. నేను 2005 నుంచి ఇండియన్ ఆయిల్ పెట్రోల్ బంక్ లోనే పనిచేస్తున్నా.. మా సంస్థ లోనే తాను కెమికల్ ఇంజనీర్ అయితే.. అంతకంటే ఆనందం మరొకటి ఉండదు” అంటూ ఆ తండ్రి ఎమోషనల్ అవుతున్నాడు.

Let me share an inspiring story of Arya, daughter of #IndianOil's customer attendant Mr. Rajagopalan. Arya has made us proud by securing entry in IIT Kanpur.

All the best and way to go Arya! pic.twitter.com/GySWfoXmQJ

— ChairmanIOC (@ChairmanIOCL) October 6, 2021

ఇంటికి దీపం ఇల్లాలు అని ఊరికే అంటారా..? కుటుంబాన్ని, ఇంటిని ఒంటిచేత్తో నెట్టుకొస్తూ.. కంటికి రెప్పలా కాపాడుకుంటూ ఉంటుంది ఏ ఇల్లాలైనా. అందుకే మహిళలు మల్టి టాలెంటెడ్ అని చెప్పొచ్చు. ఎన్ని పనులు ఉన్నా సమర్ధవంతం గా చక్కబెట్టుకుంటూ ఉంటారు. అవకాశాలు రావాలే కానీ, వారు తమ ప్రతిభను నిరూపించుకోవడానికి ఏమాత్రం వెనుకాడరు. విజయా రాజన్ కూడా అంతే.. ఆమెకు తన భర్త, పిల్లల ఆరోగ్యమే ముఖ్యం.

వారికి పోషకాలతో కూడిన ఆహారాన్ని అందించాలని నిత్యం అనుకుంటూ ఉండేది. అలాంటి వాటిపైనే తాను చాలా రీసెర్చ్ చేసింది. అలాంటి పోషకాలు ఎందులో దొరుకుతాయో పరిశీలించి వాటితో స్నాక్స్ లాంటివి తయారు చేసేది. వాటిని భర్తకు, పిల్లలకు, చుట్టూ పక్కన వారికి పెట్టేది. వారికి అవి బాగా నచ్చడం తో.. ఆమె సన్నిహితులు వాటిని ఎందుకు అమ్మకూడదు? అని ప్రశ్నించారు. బయట ఇలాంటి మార్కెట్ దొరకడం లేదని, ఇలాంటివాటిని అమ్మితే.. కచ్చితం గా జనాలకి మంచి ఫుడ్ దొరుకుతుంది, మనకి కూడా లాభం ఉంటుందని చెప్పడం తో విజయ ఆ దిశగా ఆలోచించింది.

ఆమె భర్త రాజన్ శ్రీనివాసన్ టెలికాం ఉద్యోగం చేస్తున్నారు. ఆయన రన్నర్, సైక్లిస్ట్, స్విమ్మర్ గా పేరు తెచ్చుకున్నారు. 2015 లో ఇంగ్లీష్ చానెల్ లో స్విమ్ చేయడం కోసం శిక్షణ తీసుకున్నారు. అయితే.. అందుకు బాగా శక్తీ కావాల్సి ఉంటుంది. విజయ ఆయనకు అలాంటి ఆహారాన్ని అందించాలనుకుంది. ఎక్కువ పోషకాలు కలిగి ఉండి, తక్కువ కాలోరీలతో ఎక్కువ ఎనర్జీను అందించే స్నాక్స్ ను తానె తయారు చేసింది. అందులో ఎక్కువ గా డ్రై ఫ్రూట్స్ ను ఉపయోగించి తయారు చేసింది.

పంచదార, ప్రిజర్వేటివ్స్ లాంటివి ఏమి లేకుండా ఆమె స్నాక్స్ ను తయారు చేసేది. వీటికి తన ఫ్యామిలీ సర్కిల్ లో మంచి పేరు రావడం తో వ్యాపారం చేయాలనీ భావించింది. అందుకోసం.. ఈ ప్రొడక్ట్స్ కు “సిరిమిరి” అనే పేరును నిర్ణయించుకుంది. కన్నడం లో సిరిమిరి అంటే లక్ష్మి దేవి. 2017 లో ఈ స్టార్ట్అప్ ను ప్రారంభించింది. కేవలం 15 మంది పనివాళ్ళతో, రెండు లక్షల పెట్టుబడి తో ఇది మొదలైంది. తన కుటుంబం కోసం చేసే స్నాక్స్ కు కొద్దీ గా మార్పు చేర్పులు చేసి.. ఎనర్జీ బార్ లా మార్కెట్ లో ప్రవేశపెట్టింది.

వీటికి క్రమం గా గుర్తింపు రావడం మొదలైంది. ఈ స్టార్ట్ అప్ ప్రారంభం లో కేవలం మూడు రకాల ఎనర్జీ బార్ లను మాత్రమే విజయ అందుబాటులోకి తీసుకొచ్చింది. అయితే.. వీటికి మంచి గుర్తింపు రావడం తో ప్రస్తుతం ఆరు కండరాలకు పుష్టినిచ్చే బార్‌లు, 8 హెల్ది బార్స్, మరో హెల్థీ మిక్స్‌ ప్రొడక్ట్స్ ను విక్రయిస్తున్నారు. రెండు లక్షల తో మొదలైన ఈ వ్యాపారం ప్రస్తుతం కోట్ల టర్న్ ఓవర్ తో నడుస్తోంది. ఆడవాళ్లు అనుకుంటే.. దేనినైనా సాధించగలరు అని విజయా రాజన్ నిరూపించారు.

మొక్కై వంగనిది మానై వంగునా..? అంటూ ఉంటారు. పిల్లలకు చిన్నప్పటి నుంచే అన్ని విషయాలపైనా అవగాహన కల్పించాలి అనేది ఈ సామెత ఉద్దేశ్యం. దీనిని మరీ సీరియస్ గా తీసుకున్న ఓ తల్లి తన ఏడేళ్ల కొడుకు చేత ఇంటి రెంట్, కరెంట్ బిల్స్, ఇంటర్నెట్ బిల్స్ వంటివి కట్టించేస్తోంది. డబ్బులు ఇచ్చి కట్టించడం కాదు.. ఆ పిల్లాడే నెల మొత్తం లో సంపాదించుకునే విధంగా మనీ లెసన్స్ చెబుతోంది.

ఆశ్చర్యం గా ఉంది కదా.. ఏడేళ్ల పిల్లాడు ఎలా సంపాదిస్తాడు అని.. అక్కడే మనం ఆ తల్లిని మెచ్చుకోవాలి. ఫ్లోరిడా కు చెందిన ఓ మహిళ ఇటీవల ఓ వీడియో ను పోస్ట్ చేసింది. ఆమె తన పేరుని వెల్లడించకపోయినా.. ఆమె చేస్తున్న పని ఇతర తల్లితండ్రులకు స్ఫూర్తినిచ్చే విధంగా ఉంది. తన ఏడేళ్ల కొడుక్కి విద్యాబుద్ధులతో పాటు డబ్బు విలువ ను తెలియచేయడం కోసం ఆమె ఓ ప్రణాళిక రూపొందించింది.

ఇందులో భాగం సదరు పిల్లాడు తన పనులు తానె చేసుకోవాల్సి ఉంటుంది. అంటే బ్రష్ చేసుకోవడం, తన పక్క సర్దుకోవడం, బట్టల అల్మారా ను నీట్ గా ఉంచుకోవడం, బుక్స్ సర్దుకోవడం, తన బాత్ రూమ్ ను నీట్ గా ఉంచుకోవడం, మురికి బట్టలను వాషింగ్ మెషిన్ లో పడేయడం లాంటి పనులన్నమాట. ఈ పనులన్నీ సక్రమం గా చేస్తే ఆ రోజు ఒక డాలర్ ను తన కొడుక్కి జీతం గా ఇస్తుంది.

ఈ డబ్బును ఆ పిల్లాడు దాచుకుంటాడు. నెల అంతా పూర్తయ్యాక తాను ఇంట్లో ఉంటున్నందుకు రెంట్, తన రూమ్ కరెంటు బిల్ ను తల్లికి కట్టేస్తాడు. మిగిలిన డబ్బుతో తాను వాడుకున్న ఇంటర్నెట్ కు బిల్ కట్టుకుంటాడు. ఒకవేళ ఒక నెలలో కట్టలేకపోతే.. ఆ డబ్బుని కూడా తర్వాత నెలలో కట్టే లాగా ఒప్పందం కూడా చేసుకుంటాడట. ఇలా చిన్న వయసునుంచే ఆ తల్లి తన కొడుక్కి డబ్బు విలువ ను తెలియ చేస్తోంది. భవిష్యత్ లో తన కొడుకు లైఫ్ ని చక్కగా ప్లాన్ చేసుకుంటాడు అంటూ ఆ తల్లి ధీమా వ్యక్తం చేస్తోంది. ఈ వీడియో ఇప్పుడు సోషల్ మీడియా లో వైరల్ అవుతోంది.

Watch video here: Link

ఒక చిన్న ఐడియా జీవితాన్నే మార్చేస్తుంది. మనం ఎలా ఆచరిస్తున్నాం అనేదే ముఖ్యం. నీతూ యాదవ్, కీర్తి జంగ్రా.. వీరిద్దరూ ఢిల్లీ లో ఐఐటి చదువుకున్నారు. రూమ్మేట్స్ కూడా.. వీరిద్దరికి ఏదైనా కొత్తగా చేయాలి అనే ఆలోచన చదువుకునే రోజుల నుంచే ఉండేది. కానీ, చదువైపోగానే ఉద్యోగాల్లో చేరారు. నీతూ బెంగళూరు లో ప్రతిలిపి ఆఫీస్ లో పని చేసేది. కీర్తి  గుర్‌గావ్‌లో ‘పెంగ్విన్‌’ పబ్లిషింగ్‌ హౌస్‌ లో ఉద్యోగం చేస్తోంది.

ఈ ఇద్దరికీ ఉద్యోగం సంతృప్తి ఇవ్వడం లేదు. ఏదైనా కొత్తగా చేయాలి, విజయం సాధించాలి అన్న తపనే వారిద్దరిలోను మెదులుతోంది. ఆ తపనే వారికి కొత్త ఐడియా ను ఇచ్చింది. పశువులను ఆన్ లైన్ లో విక్రయించడం కోసం వీరు ప్రత్యేకం గా యాప్ ను తయారు చేయాలనుకున్నారు. సాధారణంగా పశువుల విక్రయాలు పల్లెటూర్లలో ఎక్కువగా జరుగుతాయి. వారు వీటిని దగ్గరగా చూసి, పరిశీలించాకే కొనుక్కుంటారు.

కానీ, ఆన్ లైన్ లో కొనాలంటే వారికి అంత సౌలభ్యం ఉంటుందా? అన్నది అనుమానమే. ఈ విషయాన్నే కీర్తి, నీతూ కుటుంబ సభ్యులు కూడా ప్రశ్నించారు. మంచి ఉద్యోగాలు వదులుకుని ఇదేమి పని? అంటూ ప్రశ్నించారు. ఇంత చదువు చదివి బర్రెలు అమ్ముతారా? అంటూ బంధువులు కూడా హేళన చేసారు. కానీ వారు వెనుకాడలేదు. తమ తల్లితండ్రులకు అర్ధమయ్యేలా వివరించారు.

వారి ఆలోచన నచ్చి ఎందరో ఏజెన్సీ లు ఫండ్ లు కూడా ఇచ్చారు. అలా యాప్ ను ప్రారంభించారు. వీరు చేసే పని ఏంటంటే.. ఎవరైతే పశువులను అమ్మాలనుకుంటున్నారో.. ఎవరైతే కొనాలనుకుంటున్నారో.. వారిద్దరిని తమ యాప్ ద్వారా ఒక చోటకి చేరుస్తారు. 2019 ఏడాది చివరి లో బెంగళూరు లోనే  ఓ చిన్న గదిని అద్దెకు తీసుకున్నారు. తమ యాప్ కు “యానిమల్” అన్న పేరు పెట్టారు. ఆ గదిలోనే వారి ఆఫీస్ మొదలైంది. యానిమల్ కార్యాకలాపాలను నిర్విఘ్నం గా కొనసాగించారు.

మొదట్లో అంతగా కలిసిరాలేదు.. కానీ, లాక్ డౌన్ టైం లో మాత్రం వీరి వ్యాపారం బాగా పుంజుకుంది. వారి యానిమల్ సంత అనేది ఎక్కువ మందికి చేరింది. ఈ వర్చువల్ సంతకు తక్కువ టైం లోనే పాపులారిటీ వచ్చేసింది. 2019 ఆఖరుకి వీరు కేవలం యాభై పశువుల్ని మాత్రమే అమ్మగలిగారు. కానీ 2020 డిసెంబర్ వచ్చేసరికి 40 వేల పశువుల్ని వీరు అమ్మగలిగారు. దాదాపు 80 లక్షల మంది రైతులు ఈ యానిమల్ యాప్ ను డౌన్లోడ్ చేసుకున్నారు. వీరి లక్ష్యం నచ్చి ఇన్వెస్టర్లు కూడా ముందుకొచ్చారు. ఆన్ లైన్ లో పశువుల  విక్రయానికి డిమాండ్ కూడా పెరుగుతూ వచ్చింది. వేల కోట్ల రూపాయల్లో ఈ వ్యాపారం సాగుతోంది. ఒక ఐడియా జీవితాన్నే మార్చేయడం అంటే ఇదే మరి.

మనసు విశాలమైతే.. ప్రపంచాన్నే వసుదైక కుటుంబం గా చూడగలుగుతాం అనడానికి బసవరాజ్ చక్కని ఉదాహరణ. బసవరాజ్ బెంగుళూరులోని కల్బుర్గి ,మక్తంపురా కు చెందిన వ్యక్తి. ప్రభుత్వ క్లర్క్ గా పని చేస్తున్నాడు. అతనికి “ధ్యానేశ్వరి” అనే కుమార్తె ఉంది. కూతురు అంటే బసవరాజ్ కు వల్లమాలిన ప్రేమ. తొమ్మిదవ తరగతి చదువుతూ ఉన్న ధ్యానేశ్వరి గతేడాది అనారోగ్యం బారిన పడింది.

ఆ అంతుచిక్కని రోగం కారణం గా ఆమె మృత్యువాత పడింది. కూతురు మరణించడం తో బసవరాజ్ చాలా మారిపోయాడు. కూతురుని తలుచుకుంటూ కుమిలిపోయేవాడు. తరచూ, ఆమె చదివిన హై స్కూల్ కి వెళ్లి.. ఆమె ఈడు పిల్లలు ఆడుకుంటుంటే చూసి మురిసిపోయేవాడు. వాళ్లలోనే తన కూతురును కూడా చూసుకుంటూ ఉండేవాడు. ఓ రోజు.. ఆరుబయట కొందరు ఆడపిల్లలు కూర్చుని ఉన్నారు.

అంతలోనే, ఒక ప్యూన్ వచ్చి కొంతమంది ఆడపిల్లల పేర్లు చదవడం ప్రారంభించారు. ఆ పేర్లలో తమ పేర్లు ఉన్న ఆడపిల్లలు లేచి నుంచున్నారు. అలా.. మొత్తం 45 మంది ఆడపిల్లలు లేచి నుంచున్నారు. ఆ ప్యూన్ ఏదో చెప్పగానే.. వాళ్లంతా ఏడుస్తూ కళ్ళ నీళ్లు పెట్టుకున్నారు. తరువాత ప్యూన్ అక్కడ నుంచి వెళ్ళిపోయాడు. బసవరాజ్ కు ఏమి జరిగిందో అర్ధం కాక, ప్యూన్ వద్దకు వెళ్లి అడిగాడు.

ఆ పిల్లలు స్కూల్ ఫీజు కట్టలేదని, రేపటిలోపు కట్టకపోతే వారిని స్కూల్ కు రావద్దంటూ ప్రిన్సిపాల్ ఆదేశించారని తెలిపాడు. దీనితో బాధపడ్డ బసవరాజ్ ప్రిన్సిపాల్ వద్దకు వెళ్లి.. ఆ 45 మందికి ఫీజు తాను కడతానని, స్కూల్ బ్యాంకు అకౌంట్ నెంబర్ ఇవ్వాలని కోరాడు. ఏదో ఎమోషనల్ లో మాట్లాడుతున్నాడేమో అని భావించి ప్రిన్సిపాల్ కూడా అందుకు అంగీకరించాడు.

మరుసటిరోజుకల్లా.. బ్యాంకు లో 45 మంది పిల్లలకు ఫీజు కట్టడం తో పాటు, మరికొంత మొత్తాన్ని కూడా డిపాజిట్ చేసి.. ఇంకెవరైనా ఆడపిల్లలు ఫీజు కట్టలేక అవస్థ పడితే.. అందుకోసం ఆ మొత్తాన్ని వినియోగించాలని కోరాడు. ప్రతి ఏడాది.. తాను చేయగలిగినంతలో ఆడపిల్లలకు ఫీజు కడతానని ముందుకొచ్చాడు. గత రెండేళ్లు గా తనకు తోచినంతలో ఫీజు కడుతూ వస్తున్నాడు. ఆ ఆడపిల్లలోనే తన కూతురుని చూసుకుంటూ బతుకు సాగిస్తున్నాడు.